แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ด. บิดาโจทก์ขายนาพิพาทซึ่งเป็นที่ดินมือเปล่าและส่งมอบการครอบครองให้จำเลยตั้งแต่วันขายแล้ว แม้การซื้อขายจะมิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ แต่เมื่อ ด. สละนาพิพาทให้จำเลยครอบครองไม่ยึดถือต่อไปแล้ว การครอบครอง ของด.ย่อมสิ้นสุดลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1377 จำเลยผู้ครอบครองต่อมาย่อมได้สิทธิครอบครองตามมาตรา 1367 ภายหลังบิดาโจทก์ตายโจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องเรียกนาพิพาทคืนจากจำเลย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๐ นายด่อนบิดาโจทก์ยืมเงิน ๒,๐๐๐ บาทและข้าวเปลือกราคา ๒,๐๐๐ บาท จากจำเลย แล้วมอบนาพิพาทให้จำเลยทำกินต่างดอกเบี้ยพร้อมทั้งมอบ ส.ค.๑ สำหรับนาพิพาทให้จำเลยยึดถือไว้ด้วย ต่อมาบิดาโจทก์ตายจำเลยไปขอออกหนังสือรับรองการทำประโยชน์สำหรับนาพิพาทเป็นของจำเลย ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยรับชำระหนี้จากโจทก์ ให้จำเลยส่งมอบนาพิพาทพร้อม ส.ค.๑ คืนให้โจทก์
จำเลยให้การว่า นายด่อนบิดาโจทก์ขายนาพิพาทให้จำเลยตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๖ มิใช่มอบให้จำเลยทำกินต่างดอกเบี้ย จำเลยซื้อมาแล้วก็เข้าครอบครองทำประโยชน์ในฐานะเจ้าของและเสียภาษีบำรุงท้องที่ตลอดมาจนถึงปัจจุบัน ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยคืนนาพิพาทพร้อม ส.ค.๑ ให้โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่านายด่อนขายนาพิพาทและมอบนานี้ให้จำเลยครอบครองมาก่อน พ.ศ. ๒๕๑๐ แล้ว แม้การซื้อขายจะมิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ แต่เมื่อนายด่อนสละนาพิพาทให้จำเลยครอบครองไม่ยึดถือต่อไปแล้ว การครอบครองย่อมสิ้นสุดลง จำเลยผู้ครอบครองต่อมาย่อมได้สิทธิในนาพิพาทตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๗๗ ประกอบมาตรา ๑๓๖๗ โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องเรียกคืน
พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์.
