แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคำให้การกล่าวว่าอยู่โดยอาศัยและเสียค่าอาศัยเป็นรายเดือนนั้นแสดงว่าเป็นเรื่องเช่าไม่ใช่เรื่องอาศัย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเช่าห้องโจทก์เดือนละ 10 บาท โจทก์ถูกประเมินภาษีค่าเช่าเดือนละ 30 บาท จึงเรียกค่าเช่าจากจำเลยตามจำนวนนี้ จำเลยไม่ยอมชำระจึงขอให้ขับไล่ และชำระค่าเช่าเดือนละ 30 บาท
จำเลยให้การว่าได้อาศัยห้องจากโจทก์โดยเสียค่าอาศัยเดือนละ 9 บาทโจทก์ไม่มีสิทธิเรียกค่าเช่า 30 บาท และจำเลยได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยต่อสู้ว่าอาศัยจึงไม่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าให้ขับไล่
จำเลยอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามคำให้การแสดงว่าเป็นเรื่องเช่า จึงอ้างความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าได้ ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาใหม่
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์
