แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องหาว่า จำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจร พิจารณาได้ความว่าเมื่อเวลาของหายเจ้าทรัพย์ไม่อยู่ อยู่แต่จำเลยกับคนอีก ๒ คน พอของหายแล้วคน ๆ หนึ่งก็หายไป เจ้าทรัพย์กลับมาได้ถามจำเลย ๆ ปฏิเสธว่าไม่รู้ไม่เห็น ต่อมาราวประมาณเดือนเศษ จำเลยเอาของที่หายนั้นไปแลกกับของคนอื่นแลให้คนอื่นบ้าง ศาลฎีกาวินิจฉัยในทำนองว่า มีเหตุน่าสงสัย เพราะเวลาไม่กระชั้นชิด จะลงโทษจำเลยฐานลักไม่ได้ แต่จำเลยรู้ดีว่าทรัพย์รายนี้เปนของที่หาย จำเลยมีความผิดฐานรับของโจร ตามมาตรา ๓๒๑ แห่งกฎหมายอาญา
