แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การมอบที่มาให้ทำต่างดอกเบี้ยนั้นไม่จำต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ การที่มอบที่นาให้ทำต่างดอกเบี้ยนั้นนำพะยานบุคคลมาสืบได้ไม่เป็นการสืบแก้ไขเอกสาร
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอไถ่ที่ดินที่จำนอง จำเลยไม่ยอมให้ไถ่ โดยอ้างว่าโจทก์ค้างชำระดอกเบี้ยเพิ่งมอบนาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๗ ฝ่ายโจทก์ว่าได้มอบที่ให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยตั้งแต่ทำสัญญาจำนอง
ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพะยานโจทก์จำเลยโดยเห็นว่าสัญญาจำนองมีข้อความว่าโจทก์ยอมให้ดอกเบี้ยแก่จำเลยในอัตราชั่งละ ๑ บาทต่อเดือน ไม่ใช่เรื่องขายฝากแก่กัน โจทก์จะฟ้องขอชำระเพียงต้นเงินโดยไม่ชำระดอกเบี้ยที่ค้างไม่ได้ จึงพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการที่โจทก์จะสืบว่าจะได้มอบนาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยมาแต่แรกไม่มีดอกเบี้ยค้าง ไม่ใช่เป็นการสืบว่าขายฝาก และมิใช่เป็นการสืบเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อความในเอกสาร เพราะประเด็นมีว่าได้ชำดอกเบี้ยกันเสร็จสิ้นหรือยัง โจทก์จะสืบว่าจะได้ชำระแล้วโดยชอบ เป้นการสืบตามประเด็นข้อเถียง จึงพิพากษาให้ศาลจังหวัดรับสืบพะยานตามประเด็นต่อไป
จำเลยฎีกาว่า ดจทก์ไม่มีเอกสารมาแสดงว่าจำเลยได้รับดอกเบี้ยแล้ว และสัญญานี้เป็นสัญญาจำนอง โจทก์จะสืบพะยานบุคคลหักล้างเอกสารหาได้ไม่ ศาลฎีกาเห้นว่าคดีนี้มีประเด็นว่าโจทก์ได้มอบที่นาให้จำเลยทำต่างดอกเบี้ยตั้งแต่เมื่อใด ฉะนั้นโจทก์ขอสืบพะยานตามประเด็นที่กลาสวนี้ได้ ไม่เป็นการสืบหักล้างเอกสาร ส่วนข้อที่จำเลยคัดค้านว่าโจทก์ไม่มีเอกสารมาแสดงว่าจำเลยได้รับดอกเบี้ยนั้นเห็นว่าในกรณีที่ผู้จำนองมอบนาให้ผู้รับจำนองทำต่างดอกเบี้ยนั้น ไม่จำต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
