แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำผิดเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2503 เวลากลางคืนหลังเที่ยงทางพิจารณาก็ได้ความว่าจำเลยกระทำผิดในคืนเดียวกันนั้น แต่เป็นเวลา 3.00น. ของวันรุ่งขึ้นแล้ว เวลาที่ผิดกันเพียงเท่านี้ไม่ใช่ข้อสารสำคัญในคดีและเมื่อจำเลยมิได้หลงสู้คดีด้วยแล้ว ก็ไม่เป็นเหตุให้ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2503 เวลากลางคืนหลังเที่ยงจำเลยมีปืนเป็นอาวุธบุกรุกเข้าไปในห้องนอนของนางเอื้อนจันทนู แล้วใช้ปืนขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้ายเพื่อประโยชน์แก่การที่จะกระทำอนาจารนางเอื้อน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 364, 365
จำเลยให้การปฏิเสธตลอดข้อหา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 365 ให้จำคุกและปรับ แต่โทษจำให้รอไว้
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่าโจทก์ฟ้องผิดวัน ขอให้ยกฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ โจทก์บรรยายฟ้องว่า เหตุเกิดเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2503 เวลากลางคืนหลังเที่ยง ข้อเท็จจริงตามที่ปรากฎในการพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำผิดในคืนเดียวกันกับคืนที่โจทก์กล่าวหาจำเลยนั่นเอง แต่เวลากระทำผิดเป็นเวลา 3.00 น. ของวันรุ่งขึ้น ผิดเวลาที่โจทก์ฟ้องไปเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้น ยังไม่ใช่ข้อสารสำคัญในคดี และเฉพาะคดีนี้เห็นได้ชัดว่า วันเวลาที่โจทก์กล่าวในฟ้องไม่ทำให้จำเลยเข้าใจวันเวลาที่ตนถูกกล่าวหาผิดชั้นพิจารณาจำเลยนำสืบอ้างฐานที่อยู่ตลอดคืนที่โจทก์กล่าวหาจนรุ่งเช้า มิได้หลงสู้คดีแต่อย่างใดจึงไม่เป็นเหตุถึงกับต้องยกฟ้องตามนัยฎีกาที่ 443/2489 พิพากษายืน
