แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
+ใจวิวาทต่อสู้กันจะลงโทษ
อ้างฎีกาที่ 972/2478
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทาจำเลยตามมาตรา 256 ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยทำร้ายเจ้าทุกข์ไม่ถึงบาดเจ็บ ซึ่งศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.338(3) ของศาลอุทธรณ์ยกฟ้องนั้น โจทก์หาข้อเท็จจริงตามความผิด+ ม.256 ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมัครใจใช้กำลังกายและสนับมือวิวาททำร้ายร่างกายกัน นายวอนมีบาดเจ็บสาหัส นายเยื้อนมีบาดแผลไม่ถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยทั้งสองวิวาทกันไม่ถึงบาดเจ็บ พิพากษาลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.๓๓๘(๓)
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจะลงโทษนายวอนตาม ม.๓๓๘(๓) ไม่ได้เพราะไม่มีการบังอาจส่วนนายเยื้อนเล่าเท่า ที่โจทก์นำสืบก็สมข้อต่อสู้ว่าได้กระทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อหาของโจทก์ที่ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๖ นั้น ศาลล่างทั้งสองได้วินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกันมาว่านายเยื้อนไม่ได้ทำร้ายนายวอนแขนหัก ศาลฎีกามีความเห็นยืนตาม ปัญหา ต่อไปมีว่าการที่จำเลยทั้งสองสมัคร์ใจวิวาทต่อสู้กันจะลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๓๓๘(๓) ได้หรือไม่นั้นนัยฎีกาที่ ๙๗๒/๒๔๗๘ วินิจฉัยว่าจะลงโทษเช่นนั้นมิได้ จึงพิพากษายืนตาม ให้ยกฎีกาโจทก์
