แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ลักษณพยาน หลักวินิจฉัย คำพยานหลักฐาน ศาลสูงย่อมนิยมความเห็นของศาลล่างผู้ที่นั่งพิจารณา
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๐๐,๒๙๙ – ๒๕๐
ศาลเดิมตัดสินวางบท ๒๕๐ ข้อ ๕ – ๖ ให้ประหารชีวิต
ศาลอุทธรณ์กลับสัตย์ให้ปล่อยตัวจำเลย
โจทย์ฎีกาว่า ศาลอุทธรณ์ปล่อยตัวจำเลยเสียนั้น เปนการฝ่าฝืนต่อน้ำหนักแพ่งคำพยานหลักฐาน
ฎีกาตัดสินว่า ศาลเดิมซึ่งเปนศาลที่มีโอกาศฟังคำพยาน แลได้เห็นกิริยาอาการของพยาน ได้วินิจฉัยเชื่อถ้อยคำพยานเหล่านี้โดยตลอด ทั้งมีคำพยานสนับสนุนเปนที่เชื่อได้ว่าจำเลยได้ทำผิดจริง จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม แต่แก้บทเปนมาตรา ๒๔๙
