แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤติการณ์ที่ถือว่าเป็นของไม่ควรริบตาม พ.ร.บ.ศุลกากร ม.74.
ย่อยาว
คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.๒๔๖๙ มาตรา ๒๗,๗๔,๓๒ และ พ.ร.บ.ศุลกากร ฉบับที่ ๙ พ.ศ.๒๔๘๒ มาตรา ๖,๑๗ ให้ปรับและริบเรือพายกับสินค้าหมายเลย ๑-๒ นั้นเสีย เมื่อศาลพิพากษาแล้วผู้ร้องกับพวกได้ร้องขอคืนทรัพย์หมายเลข ๒ ศาลชั้นต้นวินิจฉัยแล้วสั่งว่าเป็นของต้องริบตามมาตรา ๑๗ พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๘๒ และ พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.๒๔๖๙ มาตรา ๗๔.
ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าสินค้าตามบัญชีหมายเลย ๒ ไม่เป็นของพึงริบ จึงพิพากษากลับ ให้คืนสินค้าหมายเลข ๒.
โจทก์ฎีกาว่า ศาลอุทธรณ์สั่งให้คืนสินค้าหมายเลข ๒ ไม่ชอบด้วยมาตรา ๗๔ พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.๒๔๖๙.
ศาลฎีกาเห็นว่า สินค้าหมาย ๒ ที่ผู้ร้องขอคืนแม้จะได้บันทุกมาในเรือลำเดียวกับสินค้าหมายเลข ๑ ก็ดี แต่ก็ไม่ได้ถ่ายหรือขนออกจากเรือดังเช่นสินค้าหมาย ๑ ทั้งคดีก็ไม่ได้ความว่าผู้ร้องได้เป็นนายเรือได้รู้เห็นเกี่ยวข้องในการขนหรือหลีกเลี่ยงภาษีและสินค้าหมาย ๑ ก็ไม่ใช่ของผู้ร้อง รูปคดีไม่เข้าอยู่ในมาตรา ๗๔ แห่ง พ.ร.บ.ที่โจทก์อ้าง จึงพิพากษายืน.
