แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซึ่งเป็นนายจ้างเลิกจ้างโจทก์โดยโจทก์มิได้กระทำผิดจำเลยให้การว่าโจทก์ออกจากงานด้วยความสมัครใจเอง มิได้ต่อสู้ว่าเลิกจ้างโจทก์เพราะโจทก์กระทำผิด คดีจึงไม่มีประเด็นว่าโจทก์กระทำผิดอันจะเป็นเหตุให้จำเลยเลิกจ้างโจทก์ได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย และปัญหาข้อนี้มิใช่ปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งสี่ซึ่งเป็นลูกจ้างประจำโดยโจทก์ทั้งสี่มิได้กระทำผิด ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าชดเชยและค่าจ้างค้างชำระแก่โจทก์ทั้งสี่
จำเลยให้การว่า โจทก์ทั้งสี่กระทำความผิดต่อบริษัทจำเลยโดยจงใจกล่าวคือ โจทก์ทั้งสี่ขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาที่สั่งให้โจทก์ทั้งสี่ย้ายแผนกทำงานโดยชอบด้วยกฎหมายจำเลยตักเตือนแล้วหลายครั้งทั้งด้วยวาจาและหนังสือ โจทก์ทั้งสี่ไม่เชื่อฟังกลับแสดงอาการอาละวาดส่งเสียงเอะอะทิ้งหน้าที่ออกจากที่ทำการบริษัทไป โจทก์ทั้งสี่ออกจากงานถือว่าเป็นความสมัครใจของโจทก์เอง ขอให้ศาลยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งสี่จริง คดีไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัยว่าโจทก์กระทำผิดอันจะเป็นเหตุให้จำเลยเลิกจ้างโดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย และค่าจ้างค้างชำระแก่โจทก์ทั้งสี่
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า จำเลยอุทธรณ์ว่าข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยย้ายโจทก์ไปทำงานแผนกอื่นและตักเตือนโจทก์แล้วถึง ๓ ครั้ง โจทก์กลับขัดคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายของจำเลย จำเลยจึงมีสิทธิเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย ข้อที่จำเลยไม่ได้ให้การว่าจำเลยมีสิทธิเลิกจ้างโดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนนั้น เห็นว่าโจทก์ฟ้องอ้างว่าจำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยมิได้กระทำความผิด จำเลยให้การว่าโจทก์ออกจากงานด้วยความสมัครใจเอง มิได้ต่อสู้ว่าเลิกจ้างโจทก์เพราะโจทก์กระทำผิดคดีจึงไม่มีประเด็นว่าโจทก์กระทำความผิดอันจะเป็นเหตุให้จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงาน ลงวันที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๑๕ ข้อ ๔๗ และปัญหาข้อนี้มิใช่ปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลแรงงานกลางพิพากษาชอบแล้ว
พิพากษายืน
