แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ปัญหาที่ว่า การที่จำเลยทำไม้ที่ตัดฟันแล้วให้เป็นเหลี่ยมเป็นการเกินกว่าความจำเป็นเพื่อการชักลากไม้หรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อศาลล่างทั้ง 2 พิพากษายืนตามกันมาให้ยกฟ้องโจทก์ โจทก์จึงฎีกาในปัญหาข้อนี้ไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีไม้แปรรูปเนื้อไม้ ๔.๔๖ ลูกบาศก์เมตร ไว้ในครอบครองภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้โดยไม่รับอนุญาต
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยตัดไม้ ๑ ต้นที่ได้รับอนุญาตแล้วจำเลยทำไม้ให้เป็นท่อนเหลี่ยม เพื่อสดวกแก่การชักลาก ณ ที่ตอไม้นั้นเอง จึงพิพากษายืนตามกันมาว่าจำเลยไม่ผิดตามฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยทำไม้ให้เป็นเหลี่ยมเกินกว่าความจำเป็นเพื่อการชักลากไม้หรือไม่นั้น เป็นข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกาตาม ป.วิ.อาญา มาตรา ๒๑๙ จึงให้ยกฎีกาโจทก์
