แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเผาหญ้าในบ้านให้นายจ้าง แล้วไฟเลยลุกลามไปไหม้ต้นผลไม่ของนายจ้างเสียหายดังนี้ มีผิดเพียงตาม ม. 187 ตอน 1 เท่านั้น หามีผิดตาม ม.187 ตอน 2 ไม่
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยเคยเป็นลูกจ้างทำงานสวนของ ข. ๆ ได้ให้จำเลยออกจากงานแล้ว แต่ยังให้จำเลยอาศัยอยู่ในบ้าน วันเกิดเหตุจำเลยได้เผาป่าหญ้าที่รกในสวน ซึ่งเป็นงานที่จำเลยเคยทำมาแต่ก่อน แล้วไฟได้ลุกลามไปไหม้ต้นผลไม้ของ ข. เสียหาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม. ๑๘๗
ศาลฎีกาเห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นที่เห็นได้ว่า จำเลยมิได้เผาต้นผลไม้แต่เผาหญ้าโดยเจตนาจะให้เตียนเพื่อประโยชน์ของ ช. ฉะนั้นผลไม้ ของ ข. ฉะนั้นผลไม้ที่ถูกไฟไหม้ไปนี้ ยังไม่ตรงกับความมุ่งหมายของคำที่ว่า อสังหาริมทรัพย์อื่นหรือของผู้อื่น หากแต่การกระทำของจำเลยเป็นที่น่ากลัวต่ออันตรายต่อทรัพย์ของผู้อื่น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ให้ลงโทษจำเลยตาม ม. ๑๘๗ ตอน ๑
