แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อกฎหมายทั้งปวงที่คู่ความร้องอ้างอิงขึ้นมาในฎีกาต้องเป็นข้อที่ได้โต้เถียงกันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้นมิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยแม้ข้อกฎหมายนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับประกาศให้ใช้กฎหมายก็ตาม
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๖๓ – ๓๓๖ (๑) และ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ร.ศ.๑๒๐ และ พ.ศ.๒๔๕๖ กับกฎเสนาบดีลงวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๖
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๓๖(๑) ส่วนข้อที่ให้ลงโทษตามพ.ร.บ.อากรค่าน้ำให้ยกเสีย เพราะยังไม่มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.นี้ในจังหวัดน่าน
โจทก์อุทธรณ์ว่ามีกฎเสนาบดีลงวันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๖ ระบุให้ใช้ในท้องที่ทุกแห่ง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาว่าถึงแม้มิได้มีประกาศให้ใช้พ.ร.บ.นี้ในจังหวัดน่านก็ดี ก็มีประกาศให้ใช้ในมณฑลพายัพซึ่งหมายรวมทั้งจังหวัดน่านด้วย
ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อนี้โจทก์ มิได้ยกอ้างอิงในชั้นอุทธรณ์ เพิ่งมาโต้เถียงในชั้นฎีกานี้ ไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาให้ยกฎีกาโจทก์
