แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ยาเส้นที่เกินจำนวนกำหนดซึ่งเมื่อนำออกจากเขตปลูกยาสูบโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดนั้น ไม่ใช่เป็นของต้องห้ามอันควรต้องริบตามกฎหมายอาญามาตรา 27,28 อ้างฎีกาที่ 756/2481 ที่ 61/2483, ที่ 317/2484
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำยาเส้น ๒๔๐ กิโลกรัมออกจากเขตปลูกยาสูบจังหวัดศรีสะเกษซึ่งเป็นการเกินกว่าจำนวนที่กำหนดไว้ตามกฎหมาย โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาสูบ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๙,๒๙ ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาให้ปรับและริบยาของกลาง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ศาลชั้นต้นให้คืนยาของกลางให้จำเลย
โจทก์ฎีกา ๑. การที่ต้องขออนุญาตเอายาออกนอกเขตนั้น เป็นการแสดงว่ายาเป็นของต้องห้าม จึงเป็นของที่ต้องริบ ๒. การกระทำของจำเลยเป็นการนำยาเส้นออกนอกเขตเป็นความผิด ฉนั้นสิ่งที่ใช้ในการกระทำผิดก็คือสิ่งที่นำออกได้แก่ยาเส้นของกลางจึงควรริบตามมาตรา ๒๗,๒๘ กฎหมายอาญาศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติยาสูบไม่มีบทบัญญัติให้ริบยาเส้นที่นำออกนอกเขต ต้องวินิจฉัยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๗,๒๘ บทมาตรา ๒๗ บัญญัติถึงเรื่องสิ่งใดควรริบหรือไม่ว่า “(๑) สิ่งของที่บุคคลใช้หรือมีไว้โดยเจตนาจะใช้สำหรับกระทำความผิดท่านว่าเป็นของควรริบฯลฯ (๒) ทรัพย์ที่บุคคลได้มาโดยได้กระทำผิดท่านว่าเป็นของควรริบฯลฯ ” บทมาตรา ๒๘ บัญญัติว่า “ทรัพย์อย่างใดๆ ที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า ถ้าผู้ใดทำหรือให้ หรือมีไว้ หรือขายหรือทอดตลาดเป็นความผิดนั้น ท่านให้ริบเสียทั้งสิ้น ฯลฯ “ดังนี้จะเห็นได้ว่าไม่ครอบถึงคดีนี้ เพราะความผิดไม่ได้อยู่ที่การพาเอายาเส้นออกนอกเขต แต่ความผิดอยู่ที่ไม่ได้รับอนุญาต(กรณีที่มีจำนวนเกินกำหนด) ส่วนข้อที่ว่ายาเป็นของต้องห้าม ก็ไม่มีบทกฎหมายใดสนับสนุน จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
