แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยนำเครื่องเขียนติดตัวเดินทางผ่านไปเที่ยวขายและถูกจับก่อนขึ้นรถไฟไปแห่งอื่น ดังนี้ไม่เปนความผิดถานพยายามนำเครื่องเขียนออกนอกเขตจังหวัดที่จำเลยถูกจับเพราะประกาสข้าพลวงประจำจังหวัดมิได้ระบุสิ่งของและไช่จำเลยไม่ได้กักสิ่งของที่หยู่ไนจังหวัดนั้นตามคำสั่ง
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยพยายามนำเครื่องเขียนออกนอกเขตจังหวัดสุรินทโดยมิได้รับอนุญาต ซึ่งข้าหลวงประจำจังหวัดสุรินท์สั่งกักเอาไว้โดยอาสัยอำนาดตามพระราชบัญญัติไห้อำนาดไนการเตรียมป้องกันประเทส พ.ส.๒๔๘๔ ขอไห้ลงโทส
จำเลยไห้การว่าได้นำของกลางและเครื่องสำอางมาขายจากกรุงเทพฯ โดยนำมาเปนตัวหย่าง ได้ขายตามจังหวัดต่าง ๆ ถึงจังหวัดสุรินท์ลงขายไม่ได้จะเดินทางไปขายต่อไปก็ถูกจับก่อนขึ้นรถไฟ คู่ความไม่ติดไจสืบพยาน
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์เห็นว่าของกลางไม่เปนของต้องประสงค์ไห้กักตามประกาสของข้าหลวงประจำจังหวัดสุรินท์ พิพากสายกฟ้อง
โจทดีกาเปนข้อกดหมายว่า ประกาสของข้าหลวงประจำจังหวัดมุ่งถึงของกลางที่จำเลยนำเข้ามาและหยู่ไนเขตจังหวัดสุรินทร์ก่อนนำออกไปด้วย
สาลดีกาเห็นว่าตามพระราชบัญญัติไห้อำนาดไนการเตรียมป้องกันประเทสนั้น ไห้อำนาดข้าหลวงประจำจังหวัดสั่งไห้กักเอาไว้ซึ่งสิ่งได ๆ อันจะได้ระบุไว้ไนคำสั่ง ประกาสของข้าหลวงประจำจังหวัดสุรินทร์ฉบับที่ ๑๗ จึงต้องตีความไปตามนัยหย่างพระราชบัญญัติซึ่งหมายถึงการไห้อำนาดสั่งบุคคงไดบุคคลไนึ่งไห้กักสิ่งของสิ่งไดสิ่งหนึ่งเอาไว้ทั้งต้องระบุถึงสิ่งของนั้น ๆ ไว้เปนคำสั่งด้วย ประกาสฉบับที่ ๑๗ ไม่มีผลเปนคำสั่งไห้จำเลยต้องกักเครื่องเขียนที่นำติดตัวเดินทางผ่านไปเที่ยวขายดังกล่าว เอาไว้ไนจังหวัดสุรินท์ จึงจะหาว่าจำเลยพยายามไม่กักเอาไว้ตามที่สั่งยังไม่ได้พิพากสายืนตามสางล่าง
