แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บุคคลภายนอกไปจดแจ้งข้อความเรื่องคนพักโรงแรมในสมุดบัญชีของโรงแรมแม้จำทำเพื่อให้เป็นหลักฐานแห่งความจริงก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ
ย่อยาว
ได้ความว่านางกวยกล่าวหานายร้อยโทเชยว่าข่มขืนชำเราบนโรงแรม ในวันกล่าวหานั้นจำเลยไปต่างจังหวัด เมื่อจำเลยกลับมาทราบเรื่องว่านางกวยญาติของตนถูกข่มขืน จำเลยจึงไปที่โรงแรมและเขียนลงในบัญชีโรงแรมช่องประจำเดือนธันวาคม ๒๔๘๐ ว่า “แต่วันที่ ๒ ถึงวันที่ ๓ ไม่มีผู้ใดมาพัก แต่วันที่ ๓ มีนายร้อยโทเชยมาพักสัก ๑ ชั่วโมงก็ไป ไม่ได้นอนค้างคืนจึงไม่ได้ลงไว้” โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปลอมหนังสือ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การจดนั้นเป็นการแสดงว่า เป็นข้อความที่เจ้าของโรงแรมหรือผู้จัดการเป็นผู้จดเขียนไว้แต่เดิมย่อมเป็นการปลอมหนังสือตาม ม.๒๒๒(๑) และอาจเสียหายแก่เจ้าของหรือผู้จัดการโรงแรมและนายร้อยโทเชยได้ จำเลยจึงต้องมีความผิด ข้อที่จำเลยแก้ตัวว่าจำเลยจดเพื่อเป็นพะยานแห่งความสัตย์จริงที่เกิดซึ่งจำเลยเชื่อโดยสุจริตใจนั้นไม่เป็นข้อแก้ตัว จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ซึ่งให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๒๓
