แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเอาหนังสือปลอมที่ทำขึ้นเองมาใช้ ไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้นประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158-192 โจทก์อ้างมาตรามาท้ายฟ้องแต่มิได้บรรยายการกระทำของจำเลยตามมาตราที่อ้างมา แม้พิจารณาความตามมาตราที่อ้างมาก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยสมคบกันหลอกลวง ม.ผู้วิกลจริตไปทำสัญญาจำนองที่ดินซึ่งมีชื่อ ม.แลนางแปลกไว้กับ ป.จำเลย โดย ว.
จำเลยปลอมตัวเป็นนางแปลกแลลงลายมือชื่อนางแปลกในสัญญาจำนอง แล้วต่อมา ป.จำเลยได้นำสัญญาปลอมมาฟ้องศาลให้บังคับการจำนอง โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษ
ศาลเดิมวินิจฉัยว่า คดีฉะเพาะตัว ว.ขาดอายุความแล้ว ส่วน ป.จำเลยนั้นพิพากษาว่ามีผิดตาม ม.๒๒๗-๒๒๕ แล๒๒๖ ให้จำคุก ๓ ปี
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความแล้ว แลรูปคดีไม่เข้ามาตรา ๒๒๕ แลเห็นว่าจำเลยไม่มีผิดตาม ม.๒๒๗
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้จำเลยเป็นผู้ปลอมขึ้นเอง หาใช่ผู้อื่นปลอมไม่ จำเลยจึงไม่มีผิดตาม ม.๒๒๗ อีกประการหนึ่ง โจทก์มิได้บรรยายการกระทำผิดของจำเลยฐานใช้หนังสือปลอม แสดงว่าโจทก์มิได้ประสงค์ให้ลงโทษจำเลยฐานนี้ แม้อ้างมาตรา ๒๒๗ มาด้วยก็เป็นการอ้างรวม ๆ มา จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์้
