แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การบรรยายฟ้องว่า อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 46 แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. 2484 เทศบาล
ได้ตราเทศบัญญัติเรื่องการจัดตั้งตลาดเอกชน พ.ศ. 2485 ไว้ตามสำเนาท้ายฟ้องและหาว่าจำเลยจัดตั้งตลาดเอกชนในเขตเทศบาลนั้นโดยมิได้รับอนุญาต ดังนี้ แม้จะไม่ได้บรรยายว่ามีประกาศเทศบัญญัตินี้โดยเปิดเผยที่สำนักงานเทศบาล 7 วันแล้ว ดังที่กำหนดไว้ในเทศบัญญัติ ก็ถือว่าเป็นฟ้องที่สมบูรณ์แล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๔๖ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณะสุข พ.ศ. ๒๔๘๔ เทศบาลเมืองยะลาได้ตราเทศบัญญัติเรื่องการจัดตั้งตลาดเอกชน พ.ศ. ๒๔๘๕ ไว้ตามสำเนาท้ายฟ้อง จำเลยเป็นเจ้าของและเคยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ตั้งตลาดเอกชนชื่อ “ตลาดรัฐกิจ” ใบอนุญาตครั้งสุดท้ายสิ้นอายุเมื่อวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๐๓ ในปี พ.ศ. ๒๕๐๔ จำเลยได้ยื่นคำร้องขอรับใบอนุญาตตั้งตลาดเอกชนต่อนายกเทศมนตรีเมืองยะลาซึ่งเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นแล้ว แต่เนื่องจากการตั้งตลาดของจำเลยมิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามเทศบัญญัติดังกล่าว นายกเทศมนตรีสั่งให้แก้ไข จำเลยก็ไม่ปฏิบัติตาม เจ้าพนักงานท้องถิ่นจึงมิได้ออกใบอนุญาตให้ แล้วระหว่าง ๑ มกราคม ถึง ๑๓ สิงหาคม ๒๕๐๔ จำเลยยังคงตั้งตลาดตามเดิมโดยมิได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น เป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย ขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๔๕, ๔๖, ๗๗ เทศบัญญัติของเทศบาลเมืองยะลาเรื่องจัดตั้งตลาดเอกชน พ.ศ. ๒๔๘๕ ข้อ ๕, ๓๕ และให้ห้ามจำเลยใช้สถานที่นั้นเป็นตลาดต่อไป
จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ตามเทศบัญญัติท้ายฟ้องข้อ ๒. มีว่า ให้ใช้เทศบัญญัติเรื่องการจัดตั้งตลาดเอกชนของเทศบาลเมืองยะลา พ.ศ. ๒๔๘๕ ตั้งแต่เมื่อได้ประกาศไว้โดยเปิดเผยที่สำนักงานเทศบาลแล้ว ๗ วัน แต่ตามฟ้องไม่ปรากฏความว่าได้มีการประกาศเทศบัญญัตินั้นไว้โดยเปิดเผยที่สำนักงานเทศบาลแล้ว ๗ วัน จำเลยจึงไม่ควรมีความผิด พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีมีปัญหาว่าฟ้องโจทก์จะชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘ (๕) หรือไม่ และเห็นว่าการบรรยายฟ้องนี้สมบูรณ์แล้ว เพราะข้อความดังกล่าวในเทศบัญญัตินี้เป็นเพียงการกำหนดวิธีการให้พนักงานเจ้าหน้าที่กระทำในการประกาศให้ทราบถึงเทศบัญญัตินี้เท่านั้น ไม่ใช่บทบังคับอันเป็นองค์ประกอบความผิด เท่าที่โจทก์บรรยายมาในฟ้องเป็นรายละเอียดพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ดีและชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕๘ แล้ว และตามพฤติการณ์แห่งคดีก็แสดงว่าจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเทศบัญญัตินี้ได้ประกาศใช้บังคับแล้ว ทั้งจำเลยก็ไม่ได้ยกประเด็นขึ้นต่อสู้เลยว่าเทศบัญญัตินี้ไม่มีผลบังคับเพราะยัรงไม่ได้ประกาศโดยเปิดเผย ณ สำนักงานเทศบาลแล้ว ๗ วัน ฉะนั้น จึงฟังลงโทษจำเลยได้
พิพากษากลับว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้ลงโทษปรับ และห้ามจำเลยใช้สถานที่นั้นเป็นตลาดต่อไป
