แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ได้เช่าอาคารพิพาทจากวัด ก่อนทำสัญญาเช่าจำเลยอาศัยอยู่ในอาคารพิพาทมาก่อนและจำเลยตกลงจะขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากอาคารพิพาท เมื่อครบกำหนด แล้วจำเลยไม่ยอมขนย้ายออกทำให้โจทก์เสียหาย โจทก์ย่อม มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยออกจากอาคารพิพาทตามข้อตกลงดังกล่าวได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกไปจากอาคารที่โจทก์เช่าและใช้ค่าเสียหายจำนวน276,000 บาท กับค่าเสียหายอีกเดือนละ 20,000 บาทนับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะออกไปจากอาคารแก่โจทก์
จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ประการแรกมีว่าโจทก์มีอำนาจฟ้องหรือไม่ พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบมีตัวโจทก์เบิกความว่า โจทก์ได้เช่าอาคารพิพาทจากวัดสระเกศตามสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.1 และจ.2ก่อนทำสัญญาเช่าจำเลยอาศัยอยู่ในอาคารพิพาทมาก่อนและจำเลยตกลงจะขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากอาคารพิพาทภายในวันที่ 25 กรกฎาคม 2538 ตามเอกสารหมาย จ.3 เมื่อครบกำหนดแล้วจำเลยไม่ยอมขนย้ายออกทำให้โจทก์เสียหาย จำเลยมิได้นำสืบให้เห็นว่าจำเลยมิได้ให้สัญญาแก่โจทก์ดังกล่าว จึงฟังได้ว่าจำเลยได้ให้สัญญาแก่โจทก์ว่าจะขนย้ายออกภายในวันที่25 กรกฎาคม 2538 ตามเอกสารหมาย จ.3 เมื่อครบกำหนดจำเลยผิดนัด โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยออกจากอาคารพิพาทตามข้อตกลงในเอกสารหมาย จ.3 ได้ ปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ประการต่อไปมีว่า โจทก์มีสิทธิเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้เพียงใด เห็นว่า ค่าเสียหายที่โจทก์นำสืบว่าไม่ต่ำกว่าเดือนละ 20,000 บาท คงมีตัวโจทก์เพียงปากเดียวเท่านั้นโจทก์มิได้มีพยานหลักฐานอื่นมาสนับสนุน ค่าเสียหายดังกล่าวจึงเป็นเพียงการคาดหมายของโจทก์เท่านั้น เห็นว่า ค่าเสียหายตามที่โจทก์ฟ้องและนำสืบจึงยังไม่แน่นอนเห็นสมควรกำหนดให้โจทก์ได้รับเท่ากับค่าเช่าที่โจทก์เช่าจากวัดสระเกศรวม 2คูหา เป็นเงินเดือนละ 1,200 บาท นับแต่วันที่ 25 กรกฎาคม 2538ถึงวันครบกำหนดเวลาเช่าคือ วันที่ 31 ธันวาคม 2538 รวม5 เดือน 6 วัน ตามสัญญาเช่าเอกสารหมาย จ.1 และ จ.2ที่โจทก์มีสิทธิเช่าจากวัดสระเกศดังกล่าว รวมเป็นเงิน 6,240 บาท
พิพากษากลับ ให้จำเลยขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากบ้านเลขที่ 98 และ 100 กับให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน 6,240 บาท
