แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อ มีฎีกาในปัญหาข้อ กฎหมาย ศาลล่างวินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกันมาอย่างไรศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามนั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า นายหลอดกับพวกได้กู้เงิน จำเลยไป ๖ บาท และได้ทำหนังสือสัญญากู้ให้ไว้เป็นหลักฐาน จำเลยบังอาจปลอมหนังสือสำคัญนั้น โดยแก้และเติมเลขจาก ๖ บาท เป็น ๑๖ บาท อันอาจจะเกิดการเสียหายแก่นายหลอดกับพวกได้
จำเลยให้การว่า หนังสือกู้นั้นไม่ได้รับเงินกับ เป็นแต่หมูของนายหลอดกับพวกหายไป ตามจับได้ที่บ้านจำเลย ๆ ก็คืนให้และพวก ๓ คน รับรองไม่เอาความ จึงทำหนังสือกู้ให้ไว้ ถ้าเอาความจะต้องถูกปรับอีก ๑๐ บาท ครั้นพวก ๓ คนเอาความกับจำเลย ๆ จึงแก้จำนวนเงินเป็น ๑๖ บาท
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า นายหลอดกับพวกได้กู้ยืนเงินไปจากจำเลย ๖ บาท จริงและจำเลยได้แก้เลขเงินจาก ๖ บาท เป็น ๑๖ บาท จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตาม กฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๒๔
จำเลย อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า ศาลล่างมิได้ วินิจฉัยถึงข้อที่ว่า หนังสือสัญญากู้เงินนั้นเป็นโมฆะ เป็นปลอมหนังสือไม่ได้ ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลล่างทั้งสิง วินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกันมาว่า นายหลอดกับพวกได้กู้เงินไปจาก จำเลยจริงแล้วทำหนังสือสัญญาไว้ให้ และ จำเลยแก้ตกเติมจำนวนเงิน ข้อเท็จจริงเหล่านี้ ศาลฎีกาต้องฟังตาม หนังสือสัญญากู้จังไม่เป็นโมฆะ เมื่อหนังสือสัญญากู้ไม่เป็นโมฆะ ปัญหาอื่นก็ไม่จำต้อง วินิจฉัยต่อไปจึง พิพากษายืนตาม ศาลล่าง ให้ยก ฎีกาจำเลย
