แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
การที่จำเลยเพียงแต่ยื่นคำร้อง ขอออกหนังสือรับรองการทำประโยชน์ที่ดิน และนำเจ้าพนักงานที่ดินไปรังวัดที่ดินพิพาท ยังถือไม่ได้ว่าเป็นการแย่งการครอบครอง ฉะนั้นเมื่อนับระยะเวลาจากวันที่จำเลยบุกรุกเข้าไถที่พิพาทจนถึงวันที่โจทก์ฟ้องคดียังไม่เกิน 1 ปี โจทก์จึงยังไม่ขาดสิทธิในการฟ้องคดีเพื่อเอาคืนซึ่งการครอบครอง.(ที่มา-ส่งเสริม)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินพิพาทและชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน 65,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยให้การว่า ที่ดินตามฟ้องเป็นที่ดินมือเปล่า จำเลยได้เข้าครอบครองทำประโยชน์โดยปลูกอ้อยและไม้ยืนต้นทั้งได้เสียภาษีที่ดินมาประมาณ 17 ปีแล้ว เมื่อประมาณ 1 ปีเศษก่อนโจทก์ฟ้องจำเลยได้ยื่นคำขอออกหนังสือรับรองการทำประโยชน์ที่ดิน โจทก์คัดค้าน เจ้าพนักงานที่ดินจึงยังไม่อาจออกหนังสือรับรองการทำประโยชน์ให้จำเลยได้ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารออกจากที่พิพาท ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์เป็นเงิน 5,600 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ ให้จำเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียม โดยกำหนดค่าทนายความ 1,500 บาท แทนโจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ให้จำเลยใช้ค่าทนายความชั้นอุทธรณ์แทนโจทก์ 800 บาท
จำเลยฎีกาอย่างคนอนาถา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่พิพาท แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “…ส่วนโจทก์จะฟ้องคดีเกินระยะเวลา 1 ปีนับแต่จำเลยเข้าแข่งการครอบครองหรือไม่นั้น เห็นว่า เพียงแต่ที่จำเลยยื่นคำร้องขอออก น.ส. 3 และนำเจ้าพนักงานที่ดินไปรังวัดที่พิพาทยังถือไม่ได้ว่าเป็นการแย่งการครอบครองจนกระทั่งวันที่15 มีนาคม และ 27 พฤษภาคม 2523 อันเป็นวันที่จำเลยบุกรุกเข้าไถที่พิพาทที่จำเลยขอออก น.ส.3 ซึ่งมีเนื้อที่ 7 ไร่และ 10 ไร่ ซึ่งโจทก์ได้ซื้อจากนายสินรวมอยู่ด้วยตามคำเบิกความของโจทก์ในคดีอาญาหมายเลขดำที่ 157/2524 ที่โจทก์อ้างเป็นพยานในคดีนี้จึงจะถือได้ว่าจำเลยได้แย่งการครอบครองที่พิพาทของโจทก์ เมื่อนับระยะเวลาจากวันดังกล่าวถึงวันโจทก์ฟ้องคดีนี้ยังไม่เกิน 1 ปี โจทก์จึงยังไม่ขาดสิทธิในการฟ้องคดีเพื่อเอาคืนซึ่งการครอบครอง ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้โจทก์ชนะคดีนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้นทุกข้อ”
พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาเป็นพับ.
