แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องจำเลย 4 คน หาว่าวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันจำเลยต่างให้การปฏิเสธ โจทก์มีพยานปาก 1 เบิกความสมข้อต่อสู้ของจำเลยฝ่ายหนึ่งแสดงว่าเป็นการป้องกัน และมีพยานโจทก์อีกปากหนึ่งเบิกความสมข้อต่อสู้ของจำเลย อีกฝ่ายหนึ่งว่าทำโดยป้องกัน ดังนี้คดีลงโทษจำเลยไม่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่านายไลย นางลุน จำเลยทำร้ายร่างกายนายก็อลนายเนือก นายนอต นายก็อล ถึงแก่ความตาย นายเนือก นายนอต บาดเจ็บ นายเนือก นายนอตจำเลยกับนายก็อลทำร้ายร่างกายนายไลยบาดเจ็บสาหัสนายลุนบาดเจ็บ ทั้งนี้เป็นการที่ทั้งสองฝ่ายสมัครใจเข้าวิวาททำร้ายกัน ขอให้ลงโทษตามมาตรา 249, 251, 253, 254, 256, 252
จำเลยต่างให้การปฏิเสธความผิด
ศาลชั้นต้นลงโทษนายไลย ตามมาตรา 253 นายลุนตามมาตรา 249 นายเนือก นายนอต ตามมาตรา 258
นายไลย นายลุน อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยทุกคน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่านายแซมพยานโจทก์เบิกความสมข้อต่อสู้ของนายไลย นายลุนจำเลยซึ่งแสดงว่าจำเลยทั้งสองนี้ทำการป้องกัน และนางจิตรพยานโจทก์เบิกความสมข้อต่อสู้ของนายเนือก นายนอตจำเลย ซึ่งแสดงว่าจำเลยทำการป้องกัน
ทั้งนี้เป็นอันว่าที่โจทก์หาว่าจำเลยวิวาททำร้ายกันหาได้ความไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
