แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ใบเสร็จรับเงินค่าเช่าที่ไม่มีข้อความอย่างใดแสดงว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไป ไม่เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยยืมเงินไป ๒ คราว รวมเป็นเงิน ๖,๐๐๐ บาท โดยมิได้ทำหนังสือสัญญาไว้ต่อกัน เพราะโจทก์เช่าโรงสีข้าวของจำเลย จำเลยทำหนังสือใบเสร็จรับเงินค่าเช่ารวม ๒ เดือน เป็นเงิน ๖,๐๐๐ บาท แทนสัญญายืม ซึ่งเป็นการเก็บค่าเช่าสูงกว่าที่ได้ตกลงกันไว้ โจทก์จึงไม่ยอม ขอให้ศาลบังคับ
จำเลยให้การปฏิเสธ
คู่ความตกลงกันขอให้ศาลวินิจฉัยว่าใบเสร็จรับเงินนั้นเป็นหลักฐานการกู้ยืมเงินซึ่งจะฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ตามกฎหมายหรือไม่
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า เอกสารนั้นไม่ใช่หลักฐานการกู้ยืมเงิน พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ใบเสร็จรับเงินค่าเช่านั้นมิได้มีข้อความอย่างใดที่แสดงว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไป จึงไม่เป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืม โจทก์จะฟ้องร้องให้บังคับคดีไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๕๓
พิพากษายืน
