แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีอาญาที่ศาลล่างยกฟ้องในข้อเท็จจริงเสียแล้ว แม้ในชั้นฎีกามีปัญหาในข้อกฎหมาย แต่ไม่มีทางลงโทษโดยทางข้อเท็จจริงเสียแล้ว
ฎีกานั้นก็ไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมายอันควรรับวินิจฉัย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยซึ่งตั้งร้านค้าขายสุราได้ขายสุราให้แก่ผู้มีชื่อ 4 ราย จำเลยบังอาจทำใบรับเงินให้แก่ผู้ซื้อผิดความจริงและปิดอากรแสตมป์น้อยไป ขอให้ลงโทษตามประมวลรัษฎากร พ.ศ. 2481 มาตรา 125, 127 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2482 มาตรา 20
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยได้ขายสุราให้แก่ผู้มีชื่อ 4 รายเป็นจำนวนตามที่กล่าวในฟ้อง เมื่อจำเลยรับเงินแล้วนางกิมยงภริยาจำเลยเป็นคนออกใบรับทั้งสี่ฉบับ จำเลยไม่ได้ออกใบรับเงินเหล่านี้ จำเลยเป็นผู้บอกให้นางกิมยงกระทำ จำเลยจึงไม่มีความผิดให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิดตามฟ้องและไม่พอฟังว่าสมคบกับนางกิมยง หากจะฟังว่าสมคบโจทก์ก็มิได้ฟ้องเช่นนั้น จะลงโทษไม่ได้ พิพากษายืน
ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ชี้ขาดมาว่าจำเลยไม่ได้ลงมือกระทำผิดเองตามฟ้อง และไม่ได้ใช้หรือสมคบกับนางกิมยงแล้ว ฎีกาของโจทก์ในปัญหาที่ว่าฟ้องว่ากระทำผิดเองจะลงโทษฐานใช้หรือสมคบกับผู้อื่นได้หรือไม่นั้น ถูกตัดโดยข้อเท็จจริงเสียแล้ว จึงไม่เป็นปัญหากฎหมายที่ควรจะรับไว้วินิจฉัยให้ยกฎีกาโจทก์
