แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.ควบคุมกิจการค้าขายอันกระทบกระเทือนความปลอดภัยฯ พ.ศ.2471 ม.7,8 สัญญาประกันภัยที่ทำขึ้นโดยผู้เอาประกันภัยไม่ทราบถึงความสมบูรณ์ของผู้รับประกันภัยนั้นำไม่ตกเป็นโมฆะประกอบการประกันภัยโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่ใช่นับอายุความตั้งแต่วันทำสัญญา ต้องเริ่มนับอายุความตั้งแต่วันสิ้นสัญญา
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยทำสัญญารับประกันภัยไว้จากบุคคลโดยมิได้รับอนุญาตมีกำหนด ๑ ปี นับแต่วันที่ ๔ และ ๑๐ กรกฎาคม ๒๔๘๐
ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาต้องกันว่าสัญญาประกันซึ่งทำขึ้นนั้นเป็นโมฆะโดยที่มิได้รับอนุญาตโดยชอบด้วยกฏหมาย เช่นนี้แล้วตามกฏหมายอาญา ม.๗๘ ข้อ ๔ มีกำหนดอายุความ ๑ ปีนัยแต่วันทำสัญญาจนถึงวันฟ้องคดีนี้ขาดอายุความแล้ว ให้ยกฟ้องโจทก์โดยไม่ต้องสืบพะยาน
โจทก์ฏีกา
ศาลฏีกาเห็นว่าสัญญาประกันภัยที่ผู้เอาประกันภัยทำขึ้นโดยไม่ทราบถึงความสมบูรณ์ของผู้รับประกันภัย การที่จำเลยทำการโดยไม่ได้รับอนุญาตและผิดกฏหมายจึงเป็นผิดต่อจำเลยฝ่ายเดียวผู้เอาประกันภัยมิได้ทำผิดด้วย สัญญาจังสมบูรณ์ดังนี้กำหนดอายุความนับจากวันที่ ๔ และ ๑๐ กรกฏราคม ๒๔๘๑ หาใช่นับตามที่ศาลล่างถือมาไม่ จึงพิพากษาว่าคดีโจทก์ไม่ขาดอายุความและให้ศาลชั้ต้นพิจารณาคดีใหม่ตามกระบวนความ
