แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
วิธีพิจารณาอาญา ศาลย่อมไม่ลงโทษจำเลยเกินคำขอโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานเปนผู้สมรู้ในการปล้นทรัพย์ แต่ พิจารณาปรากฏว่าจำเลยเปนตัวการด้วยการลงโทษจำเลยเพียงฐานสมรู้
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยที่ ๑-๒-๓ กับพวกได้ประชุมจะปล้นบ้าน ก.ที่บ้านจำเลยที่ ๑ ๆ เปนผู้หาฤกษ์กำหนดวันปล้นให้ จำเลยที่ ๒-๓ กับพวกได้เปนผู้ไปปล้นทรัพย์รายนี้ ส่วนจำเลยที่ ๑ ไม่ได้ไปด้วย แต่ได้รับส่วนแบ่งปันทรัพย์ที่ปล้นได้มาด้วยโจทก์จึงขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๓๐๑-๖๕
ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยที่ ๒-๓ มีผิดตาม ม.๓๐๑ ส่วนจำเลยที่ ๑ มีผิดฐานเปนตัวการปล้นทรัพย์ด้วยตาม ม.๑๘๑ แต่โจทก์ขอให้ลงโทษเพียงฐานสมรู้ ศาลย่อมไม่ลงโทษเกินคำขอ จึงให้จำคุกจำเลยที่ ๒-๓ ไว้คนละ ๑๐ ปี และลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานสมรู้ตาม ม.๖๕ จำคุกไว้ ๖ ปี ๘ เดือน
ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ฉะเพาะจำเลยที่ ๑ ว่ามีผิดฐานเปนตัวการปล้นทรัพย์ตาม ม.๓๐๑-๑๘๑ ให้จำคุก ๑๐ ปี
ศาลฎีกาตัดสินยืนตาศาลเดิม
