แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเจตนาจะช่วยนางแป้นให้พ้นอาญา จึงสมคบกันทำคำร้องเท็จในนามของนางแจ๋ว ขอโดอนคดีที่อัยการฟ้องนางแป้นหาว่าลักทรัพย์ของนางแจ๋ว
ศาลล่างต้องฟ้งว่าจำเลยได้ทำผิดจริงตามโจทย์หา วางโทษจำเลยตามมาตรา ๑๕๔ ข้อ ๒ จำคุกคนละ ๑ ปีเพิ่มโทษนายชุ่มจำเลยอีก ๔ เดือนตามโจทย์ขอ
ศาลอุทธรณ์ตัดสินยกฟ้อง ฟังว่าจำเลยไม่ได้ทำคำร้องโทษรู้ว่าเปนเท็จ แลน่าจะเห็นว่านางแจ๋วยินยอม
ฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า จะว่านายอ่ำจำเลยมีเจตนาทุจจริตเหตุหมายทำคำร้องให้นางแจ๋วโดยรู้ข้อความว่าเปนเท็จไม่ได้ เพราะพระภิกษุป๋อได้ความนายอ่ำจำเลยพานางแจ๋วไปหาขุนสรรขุนสรรพ์ฯได้ร่างคำร้องขอโอนฟ้อง แล้วให้นายอ่ำพานางแจ๋วนำร่างไปให้นายชุ่มจำเลยเขียน นายอ่ำหาใช่ต้นคิดเพทุบายทำขึ้นไม่ อัยการก็ไม่ได้ยอมให้ถอนฟ้องตามคำร้อง ส่วนนายชุ่มจำเลยเปนผู้เขียนตามร่างแล้วนางแจ๋วลงลายมือในคำร้องนั้นเมื่อนายชุ่มจำเลยไม่ได้รู้ข้อความเปนเท็จ แลนางแจ๋วมิได้ปฎิเสธลายมือ ก็น่าจะเห็นว่านางแจ๋วยินยอมให้ทำ นายชุ่มจำเลยย่อมไม่มีผิด ทั้งไม่มีใครฟ้องขุนสรรพฯ แลศาลได้ตัดสินลงโทษนางแป้นไปแล้ว คำร้องของนางแจ๋วไม่เปนเหตุทำให้อัยการต้องถอนคดี จึงตัดสินตามศาลอุทธรณ์ให้ปล่อยจำเลย
