แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
จำเลยขับรถยนต์แล่นรับคนโดยสาร 10 คนเพื่อสินจ้างตามเส้นทางที่คณะกรรมการควบคุมการขนส่งกำหนดให้บริษัท ข.ประกอบการขนส่งประจำทาง เมื่อรถยนต์คันเกิดเหตุเป็นรถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกิน 7 คน ซึ่งพระราชบัญญัติการขนส่งทางบกพ.ศ. 2522 มาตรา 5(2) ยกเว้นมิให้ใช้บังคับจำเลยย่อมไม่มีความผิดตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบกฯมาตรา 23,126 และมาตรา 93,151
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 23, 93, 126, 151ฐานประกอบการขนส่งประจำทางโดยไม่ได้รับอนุญาตจำคุก5 เดือน ปรับ 20,000 บาท ฐานขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตจำคุก 4 เดือน ปรับ 4,000 บาท รวมจำคุก 9 เดือน ปรับ24,000 บาท จำเลยรับสารภาพในชั้นสอบสวนลดโทษให้1 ใน 3 คงจำคุก 6 เดือน ปรับ 16,000 บาท ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 2 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าบริษัทขนส่ง จำกัด ได้รับอนุญาตให้ประกอบการขนส่งประจำทางด้วยรถยนต์โดยสารจากสถานีขนส่งจังหวัดนครราชสีมาถึงสถานีขนส่งอำเภอปากช่องรถยนต์เก๋งนั่งสองตอนหมายเลขทะเบียนก.3681 นครราชสีมา เป็นของนางเพ็ญศรี เม่นงาม จดทะเบียนเป็นรถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกิน 7 คน ตามใบทะเบียนรถยนต์เอกสารหมาย ล.2 จำเลยเป็นลูกจ้างขับรถของนางเพ็ญศรีวันเกิดเหตุจำเลยนำรถยนต์เก๋งดังกล่าวไปแล่นรับคนโดยสารประมาณ 10 คน เพื่อรับจ้างในเส้นทางเดินรถยนต์โดยสารของบริษัทขนส่ง จำกัด ดังกล่าว โดยจำเลยไม่ได้รับอนุญาตให้ประกอบการขนส่งประจำทาง และไม่มีใบอนุญาตให้ปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ประจำรถ มีปัญหาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้องหรือไม่เห็นว่า พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 5ที่แก้ไขแล้วบัญญัติว่า “พระราชบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่(2) การขนส่งโดยรถยนต์รับจ้างที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคนรถยนต์รับจ้างระหว่างจังหวัดที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคนรถยนต์บริการที่บรรทุกผู้โดยสารไม่เกินเจ็ดคน รถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกินสิบสองคน” ดังนี้ จะเห็นได้ว่า พระราชบัญญัติฉบับดังกล่าวไม่ประสงค์จะบังคับสำหรับการขนส่งบางประเภท ดังนั้นแม้จำเลยจะขับรถยนต์คันเกิดเหตุแล่นรับคนโดยสารประมาณ10 คน เพื่อสินจ้างตามเส้นทางที่คณะกรรมการควบคุมการขนส่งกำหนดให้บริษัทขนส่ง จำกัด ประกอบการขนส่งประจำทางก็ตามเมื่อรถยนต์คันเกิดเหตุที่จำเลยขับเป็นรถยนต์นั่งส่วนบุคคลไม่เกินเจ็ดคน ซึ่งพระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522มาตรา 5(2) ยกเว้นมิให้ใช้บังคับ การกระทำของจำเลยย่อมไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติการขนส่งทางบกพ.ศ. 2522 มาตรา 23, 126 และมาตรา 93, 151 ตามที่โจทก์ฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
