แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เขาทำร้ายกัน จึงเข้าไปกลุ้มรุมทำร้ายด้วย เป็นผิดฐานเป็นตัวการทุกคน
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่า เมื่อวันที่โจทก์หา นายโอดผู้เป็นพี่เขยนายจันดี กับนายจันดีจำเลยที่ 1 ไปที่บ้านนายทำผู้ใหญ่บ้านนายโอดกับนายอ่อนเถียงกันด้วยเรื่องผ้าขาวม้า นายโอดชกนายอ่อนหลายที นายอ่อนต่อสู้กอดปล้ำกัน ๆ นายจันดีใช้มีดฟันนายอ่อนทีหนึ่งนายอ่อนลุกขึ้นโดดเรือนหนีไป นายจันดีถือมีดไล่ตามไปทันฟันนายอ่อนหลายที นายอ่อนหนีไปติดป่า นายจันดีตามไปฟันอีก นายตุ่ยจำเลยที่ 2 ถือหอกออกจากบ้านมาแทงนายอ่อนถูกเอวและหน้าอก นายทันจำเลยที่ 2 ถือมีดมาเข้าฟันนายอ่อน 3 ที จนนายอ่อนหมดสติล้มนิ่งอยู่ไม่รู้สึกตน จำเลยทั้งสามจึงพากันหนีไป ปรากฏตามรายงานชันสูตรบาดแผลว่า นายอ่อนมีบาดแผล 14 แห่ง แต่ไม่ถึงแก่ความตายเพราะไม่ถูกที่สำคัญ
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษนายจันดีจำเลยที่ 1 ตามมาตรา 256ข้อ 8 จำคุก 3 ปี จำเลยที่ 2-3 ปล่อยตัวไป
ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยทั้ง 3 คนช่วยกันกลุ้มรุมฟันแทงนายอ่อนโดยมีเจตนาฆ่าให้ตาย จึงพิพากษาแก้ว่า จำเลยทั้ง 3 คนมีความผิดตามมาตรา 249, 60 ให้จำคุกจำเลยคนละ 10 ปี
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ความดังที่กล่าวแล้วข้างต้นนั้น ปรากฏว่าจำเลยทั้ง 3 คนได้กลุ้มรุมฟันแทงนายอ่อนโดยมีเจตนาจะฆ่านายอ่อนให้ถึงแก่ความตาย จำเลยที่ 2 และที่ 3 เรียกได้ว่าเป็นตัวการในการกระทำร้ายนั้น จึงพิพากษายืน
