แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาจะขายที่ดิน การรับรองสัญญาซื้อขายที่ดินที่มีเงินมัดจำไม่จำเปนต้องทำเปนลายลักษณอักษร
ย่อยาว
คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒ ตัดสินบังคับให้จำเลยขายที่ดินให้ โจทก์ ๒๐ ไร่ตามที่ได้ทำสัญญาตกลงกันไว้
จำเลยฎีกาเปนปัญหาข้อกฎหมายว่า ( ๑ ) ในสัญญาไม่ปรากฏที่ดินอยู่ตรงไหน ( ๒ ) ราคาที่ดินต่ำเกินไป ( ๓ ) ตามสัญญาไม่กำหนดเวลาซื้อขายกัน
ฎีกาตัดสินว่า ( ๑ ) เมื่อโจทก์จำเลยทำสัญญากันแล้ว โจทก์ได้นำเจ้าพนักงานรังวัด ( ๒ ) ราคาที่จำเลยตกลงขายให้ โจทก์นั้นได้ขายโดยสุจริตไม่มีการหลอกลวงฉ้อโกงประการใดแลการที่ทำกันก็ได้ทำกันถูกต้องตามกฎหมาย ( ๓ ) กำหนดเวลานั้นแม้ในข้อ สัญญาจะไม่ได้กำหนดไว้ก็ดี ข้อนี้ต้องถือเอาเวลาสมควรเปนเกณฑ์ แลพิเคราะห์ดูรูปคดีเปนเรื่อง ๆ ไป แต่เรื่องนี้การซื้อขายที่ดินเพื่อทำเหมืองแร่ โจทก์มาฟ้องบังคับ จำเลยให้ขายภายหลังเพียง ๑ ปี ๙ เดือนไม่เปนเวลาเกินสมควร จึงบังคับคดียืนตาม ศาลล่างทั้ง ๒ แลกล่าวต่อไปว่าเมื่อเจ้าของคนใดคนหนึ่งไปทำสัญญาจะขายโดยรับเงินมัดจำแล้ว เจ้าของอีกคนหนึ่งจะรับรองสัญญานั้นโดยวาจาก็ใช้ได้
