แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่โจทก์อุทธรณ์ฉะเพาะข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์จะต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยชี้ขาดมา โดยไม่มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริง
ย่อยาว
คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคและของอื่น ๆ ในภาวะคับขัน พ.ศ.๒๔๘๘ ส่วนของกลางฟังว่า ไม่ใช่ของจำเลย จึงไม่ริบ
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบของกลาง
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเป็นเจ้าของหรือเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของของกลางรายนี้ พิพากษาให้ริบของกลางเสียด้วย
จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมายว่า ในปัญหาเรื่องริบของกลางนั้น โจทก์อุทธรณ์ฉะเพาะข้อกฎหมาย มิได้อุทธรณ์คัดค้านข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยไว้ว่าของกลางไม่ใช่เป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์จึงไม่มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริงใหม่
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องอุทธรณ์ของโจทก์โต้แย้งแต่เพียงว่าของกลางแม้ไม่ใช่ของจำเลย ศาลก็ควรริบได้ตามพระราชบัญญัติเท่านั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ ปัญหาเรื่องการริบของกลางหรือไม่ จึงขึ้นสู่ศาลอุทธรณ์ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย การที่ศาลอุทธรณ์หยิบยกปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งคู่ความมิได้อุทรธรณ์ขึ้นวินิจฉัย จึงไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๔ จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่
