แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
พยานในพินัยกรรมซึ่งจะเป็นผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรมนั้นไม่ได้ตามความหมายแห่ง ป.พ.พ. มาตรา 1653 วรรคหนึ่ง หมายถึงพยานซึ่งต้องลงลายมือชื่อในแบบพินัยกรรมที่ทำขึ้นนั้น การที่จำเลยซึ่งเป็นผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรมนั่งอยู่ด้วยในขณะที่ผู้ทำพินัยกรรมทำพินัยกรรม แต่มิได้ลงลายมือชื่อเป็นพยานในพินัยกรรม หาเป็นพยานในพินัยกรรมตามบทบัญญัติดังกล่าวไม่ ดังนี้ พินัยกรรมดังกล่าวจึงไม่ตกเป็นโมฆะ.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายของนายหมัดเจ๊ะดะระหมาน ผู้ตาย และนางเสาะ เจ๊ะดะระหมาน จำเลยทั้งสองร่วมกันฉ้อฉลหรือข่มขู่ให้ผู้ตายทำพินัยกรรม พินัยกรรมดังกล่าวไม่มีผลบังคับ ขอให้เพิกถอนเสีย
จำเลยทั้งสองให้การว่า จำเลยที่ 1 เป็นบุตรของนายหมัดเจ๊ะดะระหมาน ผู้ตาย จำเลยที่ 2 เป็นภรรยานายหมัดโดยชอบด้วยกฎหายจำเลยทั้งสองไม่ได้สมคบกันทำพินัยกรรมนำมาหลอกลวงให้นายหมมัดสำคัญผิดในสาระสำคัญหรือบังคับข่มขู่ให้นายหมัดลงลายมือชื่อหรือพิมพ์ลายนิ้วมือในพินัยกรรม นายหมัดทำพินัยกรรมขึ้นตามความประสงค์เองและกระทำการขณะที่มีสติสัมปชัญญะดีทุกประการ พินัยกรรมดังกล่าวจึงสมบูรณ์ตามกฏหมาย และโจทก์บรรยายฟ้องเกี่ยวกับเหตุพินัยกรรมไม่มีผลบังคับขัดแย้งกัน ทำให้จำเลยทั้งสองเสียเปรียบไม่สามารถต่อสู้คดีได้ถูกต้อง ฟ้องโจทก์จึงเคลือบคลุม
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “…ที่โจทก์ฎีกาว่า จำเลยทั้งสองนั่งอยู่ด้วยในขณะนายหมัดทำพินัยกรรมเอกสารหมาย ล.1 เท่ากับจำเลยทั้งสองเป็นพยานรู้เห็นในการทำพินัยกรรม มีฐานะเสมือนพยานลงลายมือชื่อในพินัยกรรม พินัยกรรมเอกสารหมาย ล.1 จึงตกเป็นโมฆะนั้น เห็นว่า พยานในพินัยกรรมซึ่งจะเป็นผู้รับทรัพย์ตามพินัยกรรมนั้นไม่ได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1653 วรรคหนึ่ง หมายถึงพยานซึ่งต้องลงลายมือชื่อในแบบพินัยกรรมที่ทำขึ้นนั้น ส่วนการที่มีผู้นั่งอยู๋ด้วยในขณะที่ผู้ทำพินัยกรรมทำพินัยกรรม แต่มิได้ลงลายมือชื่อเป็นพยานในพินัยกรรม จึงหาเป็นพยานในพินัยกรรมตามบทบัญญัติดังกล่าวไม่ คดีนี้ได้ความว่า จำเลยทั้งสองนั่งอยู่ด้วยในขณะที่นายหมัดทำพินัยกรรมเอกสารหมาย ล.1 เท่านั้น จึงถือไม่ได้ว่าจำเลยทั้งสองเป็นพยานลงลายมือชื่อในพินัยกรรม พินัยกรรมเอกสารหมาย ล.1 จึงไม่ตกเป็นโมฆะ…”
พิพากษายืน.
