แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาถึงตายโดยไม่เจตนาฆ่าตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บ ศาลก็ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 254 ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 192 วรรคท้าย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ใช้ไม้แก่นตีนายไลที่ขาและศีรษะ บาดเจ็บสาหัส2 แห่ง (บาดแผลสำคัญคือตรงศีรษะด้านขวาแตกยาว 5 ซ.ม. กว้าง 1 ซ.ม. ลึกถึงกระโหลกศีรษะ) โดยไม่เจตนาฆ่า แต่นายไลตายเพราะพิษบาดแผลนั้น ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 251
จำเลยให้การว่ากระทำโดยป้องกันตัว จำเลยไม่ได้ตายเพราะพิษบาดแผล
ศาลฎีกาเห็นด้วยกับศาลล่างทั้งสองที่ฟังว่า การกระทำของจำเลยไม่เป็นป้องกัน
ศาลชั้นต้นเห็นว่าตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยทำร้าย ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 251, 59 คงจำคุก 2 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์สืบไม่ได้ว่าตายเพราะพิษบาดแผล แก้เป็นลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254, 59 คงจำคุก 1 ปี
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาเห็นด้วยกับศาลอุทธรณ์ที่โจทก์สืบให้เชื่อยังไม่ได้ว่าตายเพราะพิษบาดแผล และแผลก็เป็นเพียงบาดเจ็บธรรมดา ไม่ถึงสาหัสดังฟ้อง แผลที่ควรเพ่งเล็งก็คือที่ศีรษะซึ่งนายสุวัฒน์ว่าเพียงหนังขาด กระโหลกไม่แตกดังนี้
จึงยังฟังไม่ได้ว่าผู้ตายตายเพราะพิษบาดแผลที่จำเลยกระทำร้ายพิพากษายืน
