แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เนื้อกระบือที่จำเลยมีไว้เพื่อจำหน่ายเป็นเนื้อของกระบือที่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าโดยถูกต้อง แต่มิได้ฆ่าภายในกำหนดเวลาตามที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตตาม พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502 มาตรา 8 กำหนดให้ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าสัตว์จะต้องฆ่าสัตว์นั้นตามวันเวลาระหว่างที่ระบุไว้ในใบอนุญาตแสดงให้เห็นว่ากฎหมายกำหนดให้พนักงานเจ้าหน้าที่กำหนดวันเวลาที่จะฆ่าไว้ในใบอนุญาต การฆ่าสัตว์จึงต้องปฏิบัติตามที่ระบุไว้ในใบอนุญาต จึงจะถือเป็นการปฏิบัติโดยชอบด้วยกฎหมาย เมื่อกระบือมิได้ฆ่าตามวันและระหว่างเวลาที่ระบุไว้ในใบอนุญาต ถือได้ว่ามิได้ฆ่าโดยชอบด้วยกฎหมาย เนื้อกระบือที่จำเลยมีไว้เพื่อจำหน่ายจึงเป็นเนื้อสัตว์ที่ฆ่าโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502มาตรา 16,19.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจมีไว้เพื่อจำหน่ายซึ่งเนื้อกระบือจำนวน 55 กิโลกรัม อันเป็นเนื้อสัตว์ที่ไม่ได้รับใบอนุญาตให้ฆ่าจากพนักงานเจ้าหน้าที่เจ้าพนักงานตำรวจจับจำเลยได้พร้อมเนื้อกระบือดังกล่าว และเข่งบรรจุเนื้อสัตว์เป็นของกลาง ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติ ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502มาตรา 16, 19
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติ ควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502มาตรา 16, 19 ลงโทษปรับ 500 บาท ถ้าไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า เจ้าพนักงานตำรวจจับจำเลยได้พร้อมด้วยเนื้อกระบือที่จำเลยมีไว้เพื่อจำหน่ายหนักประมาณ 55 กิโลกรัม บรรจุอยู่ในเข่งไม้ไผ่ เป็นเนื้อของกระบือที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้อนุญาตให้นางสมมิตร บิลอับดุลล่าห์ ฆ่าในวันที่ 10 ธันวาคม 2530 ระหว่างเวลา 24.00 นาฬิกา ถึง 24.00นาฬิกาแต่กระบือตัวดังกล่าวได้ฆ่าในวันที่ 16 ธันวาคม 2530 ซึ่งเป็นวันที่เจ้าพนักงานตำรวจจับจำเลยได้ ข้อต้องวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์มีว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้องหรือไม่ เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า เป็นเนื้อของกระบือที่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าโดยถูกต้อง แต่มิได้ฆ่าภายในกำหนดเวลาตามที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตจะถือว่าเป็นเนื้อกระบือที่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าหรือไม่นั้นต้องพิจารณาตามพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502 มาตรา 8 กำหนดให้ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้ฆ่าสัตว์ จะต้องฆ่าสัตว์นั้น ตามวันและระหว่างเวลาที่ระบุไว้ในใบอนุญาตแสดงให้เห็นว่า กฎหมายได้กำหนดให้พนักงานเจ้าหน้าที่กำหนดวันเวลาที่จะฆ่าไว้ในใบอนุญาตการฆ่าสัตว์จึงต้องปฏิบัติตามที่ระบุไว้ในใบอนุญาต จึงจะถือเป็นการปฏิบัติโดยชอบด้วยกฎหมาย เมื่อกระบือมิได้ฆ่าตามวันและระหว่างเวลาที่ระบุไว้ในใบอนุญาต ถือได้ว่ามิได้ฆ่าโดยชอบด้วยกฎหมายเนื้อกระบือที่จำเลยมีไว้เพื่อจำหน่ายจึงเป็นเนื้อสัตว์ที่ฆ่าโดยไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่า จำเลยย่อมมีความผิดตามพระราชบัญญัติควบคุมการฆ่าสัตว์และจำหน่ายเนื้อสัตว์ พ.ศ. 2502 มาตรา 16, 19ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3 พิพากษากลับ ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น
พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.
