แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำนอง หลักฐานการชำระหนี้การชำระดอกเบี้นในหนี้จำนองนั้น จักต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ จะนำพะยานบุคคลมาสืบแสดงมิได้
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยจำนองที่บ้านและนาไว้แก่โจทก์ ๑๔๓๒ บาท จำเลยค้างดอกเบี้ย ๒๑๓ บาท ๗๕ สตางค์ โจทก์จึงฟ้องขอให้ชำระค่าดอกเบี้ยที่ค้าง จำเลยต่อสู้ว่าดอกเบี้ยจำนวนนี้โจทก์รับไปแล้ว แต่หาได้มีใบเสร็จรับเงินไม่
ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าหนี้จำนองนั้นตรงกันกับหนี้ในประมวลแพ่งฯ ม.๓๒๖ และการจำนองก็คือการกู้ยืมโดยเอาทรัพย์เป็นประกันนั่นเอง ฉะนั้นการชำระดอกเบี้ยจึงต้องมีใบเสร็จเป็นหลักฐาน จกะนำพะยานบุคคลเข้าสืบมิได้ เพราะขัดกับ ม.๖๕๓ วรรค ๒ จึงพิพากษาให้จำเลยชำระเงินที่ฟ้องใฟ้โจทก์
ศาลฎีกาตัดสินว่ากรณีเช่นนี้จะเรียกว่าจำนองหรือกู้ยืมก็ตาม แต่วัตถุแห่งหนี้ก็คือเงินที่โจทก์โอนกรรมสิทธิให้จำเลยยืมใช้สิ้นเปลืองไป การชำระหนี้ก็ต้องมีหลักฐานแห่งหนี้ได้เวนคืนแล้วจะฟังพะยานบุคคลมิชอบ พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
