แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตัดสินนอกคำขอหรือไม่ฎีกาอุทธรณ์ปัญหาข้อกฎหมายปัญหาข้อเท็จจริงข้อที่ว่าศาลล่างตัดสินนอกคำขอหรือไม่นั้น ศาลฎีการับวินิจฉัยโดยถือว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมาย
ย่อยาว
ได้ความว่าจำเลยทำหนังสือเช่านาของโจทก์ทำเมื่อ ปี พ.ศ.๒๔๖๕ มีกำหนด ๑ ปี แลต่อมาจำเลยก็ได้ครอบครองทำนามาทุกปี จนถึงปี พ.ศ.๒๔๗๒ โดยไม่มีสัญญาต่อกัน จำเลยค้างค่าเช่าโจทก์จึงฟ้องเรียกค่าเช่าที่ค้าง ๓ ปี เป็นเงิน ๑๔๕๓ บาท ๕๐ สตางค์
ศาลเดิมพิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงตามศาลเดิม แลวินิจฉัยว่าข้อที่จำเลยคัดค้านว่าตามรายงานพิจารณา ของศาลที่โจทก์ให้ถ้อยคำไว้ว่า โจทก์ขอเรียกค่าเช่าปี พ.ศ.๒๔๖๔,๒๔๖๕,๒๔๖๖ ซึ่งเป็นปีที่มิได้มีการเช่า น่าจะเป็นการพลั้งเผลอเพราะโจทก์ทราบแล้วว่า การเช่าเริ่มเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๕ ควรฟังว่าโจทก์ขอปี พ.ศ.๒๔๗๔,๒๔๗๕,๒๔๗๖ เป็นการพิพากษานอกคำขอแลค่าเช่าโจทก์ฟ้องเรียกในปี พ.ศ.๒๔๖๔,๒๔๖๕,๒๔๖๖ นั้นโจทก์ฟ้องเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๗ คดีขาดอายุความแล้ว
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทก์ขอค่าเช่าใน ๓ ปีหลังนั้น ศาลอุทธรณ์ก็ได้ฟังด้วยเหตุผลในท้องสำนวนอันเป็นข้อเท็จจริง ตามที่โจทก์ตั้งในขอ ทั้งจำเลยก็มิได้หลงต่อสู้คดีอย่างใดแลคดีนี้มีทุนทรัพย์ไม่ถึง ๒๐๐๐ บาท จำเลยฎีกาไม่ได้ ข้อที่ว่าคดีขาดอายุความ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะต้องวินิจฉัย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
