แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตามสัญญาจ้างขนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์กำหนดให้โจทก์ต้องบรรจุเครื่องคอมพิวเตอร์โดยใช้วัสดุกันกระแทกพิเศษและขนย้ายด้วยความระมัดระวังตามความเหมาะสมของลักษณะงาน แต่โจทก์ขนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์ดังกล่าวโดยใช้รถเข็นสองล้อไม่ใช้กระดาษรองกันกระแทกพิเศษและลากรถเข็นนั้นลงและขึ้นบันได ทำให้เกิดการกระทบกระเทือนเป็นการกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลซึ่งประกอบอาชีพเช่นโจทก์จักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ โจทก์อาจใช้ความระมัดระวังเช่นนั้นได้ แต่โจทก์ไม่กระทำ ดังนี้ แม้จะมีข้อกำหนดในสัญญาจ้างว่าโจทก์ไม่ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดจากความบกพร่องของพนักงานและความเสียหายของเครื่องคอมพิวเตอร์ซึ่งถือเป็นความตกลงยกเว้นความรับผิดของโจทก์ก็ตาม แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของโจทก์ ความตกลงที่ทำไว้ดังกล่าวจึงเป็นโมฆะ ตาม ป.พ.พ. มาตรา 373
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสี่ร่วมกันชำระเงินค่าขนย้ายเอกสารและเครื่องใช้สำนักงานรวมทั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ ๗๑,๘๕๒.๐๘ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ ๗.๕ ต่อปี ของต้นเงิน ๗๐,๐๐๐ บาท นับถัดจากวันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยทั้งสี่ให้การและฟ้องแย้งว่า จำเลยทั้งสี่ได้ว่าจ้างโจทก์ตามฟ้องจริง แต่โจทก์ขนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้บรรจุในกล่องที่มีวัสดุกันกระแทก ทำให้อุปกรณ์ภายในเครื่องคอมพิวเตอร์ชำรุดเสียหาย ข้อมูลภายในหน่วยเก็บข้อมูลสำรองหรือฮาร์ดดิสก์ถูกลบ โจทก์จึงต้องรับผิดในค่าซ่อมเครื่องคอมพิวเตอร์และค่าป้อนถ่ายข้อมูลที่ถูกลบลงในหน่วยเก็บข้อมูลสำรองหรือฮาร์ดดิสก์ของเครื่องคอมพิวเตอร์ดังกล่าวเป็นเงิน ๑๓๔,๙๐๐ บาท นอกจากนี้โจทก์มิได้แจ้งนามบริษัทผู้รับประกันภัยและส่งมอบกรมธรรม์ประกันภัยให้จำเลยทั้งสี่ จำเลยทั้งสี่จึงไม่ต้องรับผิดชำระค่าเบี้ยประกันและค่าภาษีมูลค่าเพิ่มจำนวน ๑๖,๐๕๐ บาท แก่โจทก์ จำเลยทั้งสี่รับว่าค้างชำระค่าจ้างตามฟ้องจำนวน ๗๐,๐๐๐ บาท จริง แต่เมื่อหักค่าเบี้ยประกันภัยและค่าภาษีมูลค่าเพิ่มที่จำเลยทั้งสี่ไม่ต้องรับผิดออก จำเลยทั้งสี่คงค้างชำระค่าจ้าง ๕๓,๙๕๐ บาท และเมื่อหักกลบลบกันกับค่าจ้างบุคคลภายนอกซ่อมแซมและป้อนถ่ายข้อมูลที่โจทก์ต้องรับผิดแล้ว โจทก์ยังมีหนี้ต้องชำระให้แก่จำเลยทั้งสี่อีก ๘๐,๙๕๐ บาท ขอให้ยกฟ้อง และขอให้บังคับโจทก์ชำระเงินจำนวน ๘๐,๙๕๐ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ ๗.๕ ต่อปี ของต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันฟ้อง จนกว่าจะชำระเสร็จแก่จำเลยทั้งสี่
โจทก์ให้การแก้ฟ้องแย้งว่า โจทก์ขนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์โดยใช้วัสดุกันกระแทกพิเศษตามที่ระบุในสัญญา ขณะส่งมอบงานไม่ปรากฏความชำรุดเสียหายให้เห็นประจักษ์ จำเลยที่ ๑ รับมอบงานโดยมิได้อิดเอื้อนหรือโต้แย้ง โจทก์ไม่ได้ร่วมตรวจสอบเครื่องคอมพิวเตอร์ จำเลยทั้งสี่ไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าความชำรุดเกิดขึ้นระหว่างขนย้าย แม้มีความชำรุดเกิดขึ้นจริงแต่ก็เป็นความชำรุดของอุปกรณ์ภายในคอมพิวเตอร์ ซึ่งสัญญาจ้างระบุยกเว้นความรับผิดให้โจทก์ จำเลยที่ ๑ ตกลงให้โจทก์รับประกันภัยสิ่งของที่ขนย้ายแล้ว จึงต้องรับผิดชำระค่าเบี้ยประกันและค่าภาษีมูลค่าเพิ่มให้แก่โจทก์ และเงื่อนไขการประกันภัยไม่คุ้มครองถึงอุปกรณ์ภายในเครื่องคอมพิวเตอร์ โจทก์จึงไม่ต้องรับผิดตามฟ้องแย้ง ค่าเสียหายตามฟ้องแย้งสูงเกินจริง โดยค่าซ่อมไม่ควรเกิน ๕,๐๐๐ บาท และค่าจ้างป้อนถ่ายข้อมูลไม่ควรเกิน ๕๐๐ บาท ขอให้ยกฟ้องแย้ง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้โจทก์ชำระเงิน ๑๕,๐๔๗.๙๒ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ ๗.๕ ต่อปี ของต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันฟ้อง (๑๖ มิถุนายน ๒๕๔๐) จนกว่าจะชำระเสร็จแก่จำเลยที่ ๑
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา โดยผู้พิพากษาที่ได้นั่งพิจารณาคดีในศาลชั้นต้นรับรองว่ามีเหตุสมควรที่จะฎีกาในข้อเท็จจริงได้
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ว่า โจทก์ต้องรับผิดในค่าเสียหายต่อจำเลยที่ ๑ ตามฟ้องแย้งหรือไม่ สัญญาจ้างข้อ ๓ และ ๔ กำหนดว่าในการขนย้ายต้องบรรจุเครื่องคอมพิวเตอร์โดยวัสดุกันกระแทกพิเศษ และขนย้ายด้วยความระมัดระวังตามความเหมาะสมของลักษณะงาน แต่ในการขนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์ โจทก์ใช้รถเข็นสองล้อโดยไม่ใช้กระดาษรองกันกระแทกพิเศษและลากรถเข็นนั้นลงและขึ้นบันไดจากสำนักงานแห่งเดิมไปสำนักงานแห่งใหม่ ทำให้เกิดการกระทบกระเทือนเป็นการกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลซึ่งประกอบอาชีพเช่นโจทก์จักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ โจทก์อาจใช้ความระมัดระวังเช่นนั้นได้ แต่โจทก์ไม่กระทำ ความเสียหายนี้เกิดขึ้น เป็นเพราะความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของโจทก์ ที่โจทก์อ้างว่าอาคารสำนักงานแห่งเดิมและสำนักงานแห่งใหม่ของจำเลยที่ ๑ ไม่มีลิฟต์และสายพานส่งของ วิธีการขนย้ายของโจทก์เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว ซึ่งหากเป็นอย่างที่โจทก์กล่าวอ้างจริง จำเลยที่ ๑ คงไม่สามารถนำเครื่องคอมพิวเตอร์เข้าไปติดตั้งครั้งแรกได้ โดยไม่ปรากฏว่ามีปัญหาเครื่องขัดข้องเกิดขึ้น ข้ออ้างของโจทก์ไม่น่ารับฟัง ดังนั้นที่โจทก์อ้างว่าสัญญาจ้างกำหนดว่าโจทก์ไม่ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดจากความบกพร่องของพนักงานและความเสียหายของเครื่องคอมพิวเตอร์นั้น ถือว่าเป็นความตกลงยกเว้นความรับผิดของโจทก์ แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของโจทก์ ความตกลงที่ทำไว้ล่วงหน้าเพื่อยกเว้นมิให้โจทก์ต้องรับผิดเพื่อความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของตนดังกล่าวจึงเป็นโมฆะ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๓๗๓ โจทก์ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่จำเลยที่ ๑
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องและฟ้องแย้ง.
