แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่โจทก์ทราบมติของคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า ฯ ให้จำเลยเข้าอยู่ได้แล้วกลับขัดขวางไม่ยอมออกไปดังนี้ย่อมเป็นการละเมิดสิทธิของจำเลยในอันที่จะเข้าอยู่ในห้องพิพาท
เมื่อในคำฟ้องซึ่งโจทก์ลงซึ่งมีข้อความปรากฏชัดว่าได้มีการเช่าห้องรายนี้ทั้งระบุจำนวนเงินค่าเช่าระหว่างโจทก์ ผู้เช่า กับจำเลยจริงดังนี้ย่อมถือได้ว่าการเช่ารายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือ ตาม ป.พ.พ. ม.538 แล้ว
บรรยายฟ้องในเรื่องเรียกค่าเสียหายเป็นใจความว่าโจทก์ไม่ยอมออกจากบ้านเช่าของจำเลย จำเลยเข้าไปอยู่ไม่ได้ย่อมเสียหายเช่นนี้ถือได้ว่าฟ้องนั้นแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาแล้ว หาเคลือบคลุมไม่.
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เช่าห้องพิพาทจากนางบัวเขียวจำเลยที่ ๑ ซื้อที่ดินและห้องจากนางบัวเขียวจึงบอกกล่าวให้โจทก์ออกจากห้องเช่า ต่อมาจำเลยที่ ๑ ได้ยื่นคำร้องต่อคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า ฯ ในที่สุด จำเลยที่ ๒ มีมติให้ จำเลยที่ ๑ เข้าอยู่อาศัยได้โดยไม่ให้โอกาสโจทก์แสดงเหตุผลเป็นการขัดต่อ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ขอให้เพิกถอนมติคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า
จำเลยที่ ๑ ให้การและฟ้องแย้งว่าซื้อที่ดินและห้องพิพาทจากทายาทของนางบัวเขียวเพื่อเข้าอยู่อาศัยได้บอกโจทก์ ๆ ขอผ่อนผันหาที่อยู่ใหม่ เมื่อครบกำหนดโจทก์ก็ไม่ยอมออกจากที่เช่า จำเลยที่ ๑ จึงบอกเลิกสัญญาแล้วยื่นคำร้องขอเข้าอยู่ต่อคณะกรรมการควบคุมค่าเช่า ๆ เรียกโจทก์ไปสอบสวนโจทก์ไม่ไปคณะกรรมการจึงมีมติให้จำเลยเข้าอยู่ได้ โจทก์ได้ทราบมติแล้ว จึงขอให้ศาลยกฟ้องโจทก์ให้โจทก์ออกจากห้องเช่าชำระค่าเสียหาย
โจทก์ฟ้องแย้งว่าไม่เคยสัญญาจะออกจากห้องเช่า การเช่าไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือไม่ได้กำหนดเวลาเช่า โจทก์ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน คำฟ้องแย้งเคลือบคลุม
ศาลชั้นต้นให้งดสืบพยานพิพากษายกฟ้องโจทก์ ให้โจทก์ออกจากห้องพิพาทกับใช้ค่าเสียหาย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อ ก.ม. ว่าเมื่อโจทก์ทราบมติของคณะกรรมการควบคุมค่าเช่าให้จำเลยที่ ๑ เข้าอยู่ได้แล้ว โจทก์กลับขัดขวาง ไม่ยอมออกก็ย่อมเป็นการละเมิดสิทธิของจำเลยที่ ๑ ในอันที่จะเข้าอยู่ในห้องพิพาท
ที่โจทก์ต่อสู้ว่าจำเลยจะฟ้องแย้งเรียกค่าเช่าไม่ได้เพราะไม่ได้ทำหนังสือสัญญาเช่านั้นความข้อนี้ปรากฏความจริงอยู่ในฟ้องของโจทก์ซึ่งโจทก์ได้ลงลายมือรับรองเป็นสำคัญอยู่อย่างแจ้งชัดว่าได้มีการเช่าอสังหาริมทรัพย์รายนี้จริง ในระหว่างโจทก์และจำเลยที่ ๑ ทั้งแสดงแจ้งจำนวนเงินค่าเช่าไว้ด้วยอย่างไม่มีปัญหาอันใด จึงเรียกได้ว่าการเช่ารายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือตาม ป.พ.พ. ม.๕๓๘ แล้ว
ทีโจทก์ว่าฟ้องแย้งเรื่องค่าเสียหายเป็นฟ้องเคลือบคลุมนั้นเห็นว่าฟ้องนั้นแจ้งขัดซึ่งสภาพแห่งข้อหา กล่าวใจความว่าโจทก์ไม่ยอมออกจากบ้านเช่าของจำเลย ๆ เข้าอยู่ไม่ได้ย่อมเสียหายเป็นธรรมดา
จึงพิพากษายืน.
