แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้ในคำพิพากษาศาลชั้นต้นที่ตัดสินให้จำเลยเป็นฝ่ายชนะคดีจะได้กล่าวไว้ว่า ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายไปจนกว่า โจทก์จะได้ขอถอนคำสั่งห้ามชั่วคราวก็ตาม แต่ในคำพิพากษาศาลฎีกาได้พิพากษาว่า ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายจนกว่าคำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้ห้ามชั่วคราวนั้นสิ้นสุดลง ดังนี้ ต้องถือตามคำพิพากษาศาลฎีกาและกรณีเช่นนี้ คำสั่งห้ามชั่วคราวนั้นย่อมสิ้นสุดลงวันวันอ่านคำพิพากษาศาลชั้นต้น ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 260 (1) โดยโจทก์ไม่ต้องร้องขอให้ถอนคำสั่งห้ามชั่วคราวนั้นแต่อย่างใด
ย่อยาว
คดีนี้ เดิมศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชนะคดี แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้สืบพยานและพิพากษาใหม่ คดีถึงที่สุดโดยศาลฎีกาพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ บังคับตามคำฟ้องแย้งของจำเลย คือ ห้ามโจทก์กับบริวารมิให้เข้าไปเกี่ยวข้องแก่ที่ดินของจำเลย ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน ๒,๐๐๐ บาท และค่าเสียหายอีกวันละ ๒๐ บาทตั้งแต่วันจำเลยให้การและฟ้องแย้ง จนคำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้ห้ามชั่วคราวนั้นสิ้นสุด
ศาลชั้นต้นจึงสั่งในรายงานเจ้าหน้าที่ว่า คดีนี้ศาล (ศาลชั้นต้น) ตัดสินให้จำเลยเป็นฝ่ายชนะ คำสั่งชั่วคราวจึงเป็นอันยกเลิกไปในตัวตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๖๐ (๑) คำสั่งศาลชั้นต้นที่ห้ามชั่วคราวจึงสิ้นสุดลงในวันอ่านคำพิพากษา คือวันที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๐๐ (วันอ่านคำพิพากษาศาลชั้นต้น)
จำเลยยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายให้จำเลยวันละ ๒๐ บาท ตั้งแต่วันที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๐๐ ตลอดไปจนกว่าโจทก์จะได้ขอถอนคำสั่งห้ามชั่วคราว ศาลชั้นต้นสั่งว่า ศาลสั่งไว้ในรายงานเจ้าหน้าที่ชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า วิธีการชั่วคราวก่อนอ่านคำพิพากษาเป็นการกำหนดวิธีการให้คู่ความปฏิบัติเฉพาะในระหว่างการพิจารณาของศาลใดศาลหนึ่งก่อน ศาลนั้นจะพิจารณาคดีเสร็จเท่านั้น ถ้าคู่ความประสงค์จะให้ใช้วิธีการที่ศาลชั้นต้นกำหนดที่คำพิพากษามิได้กล่าวถึงวิธีการสั่งไว้ในระหว่างพิจารณาและจำเลยเป็นฝ่ายชนะคดี ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๖๐ (๑) ก็ให้ถือว่าคำสั่งชั่วคราวนั้นเป็นอันยกเลิกไปในตัว โดยโจทก์ไม่ต้องให้ถอนคำสั่งอย่างใด ในคดีนี้แม้ศาลแพ่งกล่าวไว้ในคำพิพากษาว่าให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายไป จนกว่า โจทก์จะได้ขอถอนคำสั่งห้ามชั่วคราวก็ตาม แต่ในคำพิพากษาศาลฎีกาได้พิพากษาว่า ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายจนกว่าคำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้ห้ามชั่วคราวนั้นสิ้นสุดลง จึงต้องถือตามคำพิพากษาศาลฎีกา พิพากษายืน
