แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยได้ตกลงไห้โจทจัดการขายที่ดินโดยสัญญาจะไห้บำเหน็ดแต่ไนชั้นดีกาโจทดีกาว่าคดีอาดถือได้ว่ามีการตกลงกันโดยปริยายว่าโจทจะได้รับค่านายหน้าเช่นนี้ ย่อมเปนการขัดกับการฟ้องเดิมสาลดีกาไม่รับวินิจฉัยไห้
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยตกลงไห้โจทจัดการขายที่ดินไห้นางแจ่มโดยสัญญาจะไห้ค่าบำเหน็ด ๔๐๐ บาท โจทจัดการขายไห้แล้ว จำเลยไม่ยอมจ่ายค่าบำเหน็ดไห้ จึงขอไห้สาลบังคับ
จำเลยไห้การว่าไม่เคยสัญญาจะไห้บำเหน็ดแก่โจท จำเลยขายที่ไห้แก่นางแจ่มโดยความอ้อนวอนของโจท
สาลชั้นต้นเชื่อพยานโจทพิพากสาไห้จำเลยไช้เงิน ๔๐๐ บาทแก่โจท
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์เชื่อว่าโจทอ้อนวอนจำเลยไห้ขายที่เพื่อช่วยเหลือไห้โจทได้ค่านายหน้าจากหลวงพิทักส จำเลยไม่เคยตกลงเรื่องค่านายหน้ากับโจท จึงพิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจท
โจทดีกาว่า คดีอาดถือว่ามีการตกลงกันโดยปริยายว่าโจทจะได้รับค่านายหน้าตามมาตรา ๘๔๖ ประมวนกดหมายแพ่งและพานิช สาลดีกาเห็นว่า ข้อดีกาของโจทนี้ขัดกับฟ้องทั้งนี้มิได้เปนประเด็นมาแต่สาลล่าง สาลดีกาจึงไม่รับวินิฉัย พิพากสายืนตามสาลอุธรน์
