แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มรฎกบทที่ 3
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าโจทย์ได้ฟ้องจำเลยเรื่องยืมเงิน จ.จำเลยรู้สึกว่าไม่มีเงินจะใช้จะต้องถูกยึด จึงโอนโฉนดที่ ๔๒๒๙ ให้ พ. จำเลยไปโดยทางสมยอม ขอให้ลงโทษ จ. แล พ. ตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๐๘ พิจารณาได้ความว่า ที่ดินรายนี้เปนของป้า จ. จ.เปนผู้รับมรฎกได้ขายที่รายนี้ให้ พ. ไป แลนำเงินนั้นไปไถ่การขายฝากที่ป้าจ.ได้ขายฝากไว้แก่ผู้มีชื่อ ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษเห็นว่าที่รายนี้ได้โอนโฉนด ลงชื่อจำเลยในโฉนดแล้ว จำเลยมีผิดตามมาตรา ๓๐๘
ศาลฎีกาตัดสินว่า ที่นาที่จำเลยซื้อขายกันนี้เปนทรัพย์มรฎกของ ท. ได้แก่ จ.น่าที่ผู้รับมรฎกของ ท.ต้องจัดการขายทรัพย์มรฎกของ ท. ใช้ณี่แก่เจ้าณี่ ท. ตามกฎหมายลักษณมรฎกบทที่ ๓ เสียก่อน จะเอาทรัพย์มรฎกของผู้ตายไปใช้ณี่โจทย์ที่เป็นเจ้าณี่ส่วนตัว จ. จำเลยก่อนใช้ณี่แก่เจ้าณี่ ท. ผู้ตายไม่ได้ แลในคดีนี้ไม่มีเหตุที่จะเห็นว่า จ. จำเลยได้ขายนารายนี้โดยเจตนาจะยักยอกทรัพย์เพื่อไม่ใช้ณี่โจทย์ หรือจะกันมิให้ถูกยึดดังข้อหาของโจทย์ ให้ปล่อยจำเลย
