แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เอาโคแลกเปลี่ยนกับโคของ จ. โดยไม่ได้แจ้งความต่อนายทะเบียนตามพระราชบัญญัติ ครั้นมีผู้ยื่นเรื่องราวกล่าวโทษจำเลย ๆ ที่ ๑ กับที่ ๒ กลับสมคบกันกระทำพยานเท็จโดยทำหนังสือขึ้นฉบับหนึ่งให้ จ.นำยื่นต่ออำเภอมีใจความว่า ” จำเลยที่ ๑ กับ จ. แลกเปลี่ยนโคกันชั่วคราว แลได้เอาโคที่แลกเปลี่ยนกันนั้นคืนกลับกันแล้วแต่ปีที่แลกเปลี่ยนกันนั้น หาได้เปลี่ยนกันขาดไม่ ” เพื่อประสงค์จะให้จำเลยที่ ๑ พ้นความผิด ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะ ร.ศ. ๑๑๙ ม.๒๕ แลฐานกระทำพยานเท็จ ศาลจังหวัดปากพนังฟังว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๑๑๘
ทางพิจารณาได้ความว่า เจ้าพนักงานอำเภอได้ไต่สวนจำเลยที่ ๑ กับ จ. จ.ให้การว่า จ.ได้แลกเปลี่ยนโคกับจำเลยที่ ๑ จริง ในระหว่างที่อำเภอไต่สวน จ.ยื่นคำร้องเพิ่มเติมคำให้การของ จ. ว่า จ.ได้แลกเปลี่ยนโคกับจำเลยที่ ๑ เปนการชั่วคราว โดยจำเลยเปนผู้เขียนคำร้องนั้นให้แก่ จ. ได้ความดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าถึงแม้จำเลยจะเปนผู้ทำคำร้องให้แก่ จ. ก็เปนคำให้การของ จ. ยื่นเพิ่มเติมที่ จ.ได้ให้การไว้ในชั้นต้นเท่านั้น จะฟังว่าจำเลยกระทำพยานเท็จไม่ได้ ให้ยกฟ้องโจทย์
