แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาซื้อขายที่ดิน เบ็ดเสร็จบทที่ 100 กู้ณี่บทที่ 49 ค่าเสียหาย
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดสัญญาขายที่ดิน จึงขอให้จำเลยทำสัญญาขายที่ ให้คืนเงินมัดจำ ๗๐๐ บาท ค่าขุดคลอง ๕๐๐ บาทแลค่าเสียหาย ๒๘๐๐ บาท
ศาลอุทธรณ์กรุงเทพฯ ฟังว่า จำเลยที่ ๑ ผิดสัญญาให้คืนเงินมัดจำ แลใช้ค่าเสียหายตามลักษณเบ็ดเสร็จบทที่ ๑๐๐ แลกู้ณี่บทที่ ๔๙ คือเอาจำนวนเงินมัดจำ ๗๐๐ บาทตั้งไหมทวีคูณ กับค่าขุดคลอง ๕๐๐ บาท จำเลยที่ ๒ ไม่ต้องรับผิดชอบ
ศาลฎีกาเห็นชอบด้วยข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ ส่วนการบังคับค่าเสียหายศาลฎีกาไม่เห็นด้วย เพราะว่าลักษณกู้ณี่บทที่ ๔๙ ท่านบัญญัติแต่เรื่องสิ่งของที่เคลื่อนที่ได้ไม่ใช่เรื่องที่ดิน ส่วนเบ็ดเสร็จบทที่ ๑๐๐ ท่านบัญญัติถึงการซื้อขายที่เด็ดขาดแล้ว อนึ่งท่านบัญญัติการปฎิเสธโดยเจตนากระบัดสิน เรื่องนี้จำเลยไม่ได้ปฎิเสธเงินมัดจำจึงไม่มีการกระบัดสินท่าน ดังตัวอย่างฎีกาที่ ๒๕๖/๒๔๖๖ จึงให้จำเลยคืนเงินมัดจำ ๗๐๐ บาทกับดอกเบี้ยชั่งละ ๑ บาทต่อเดือน นับแต่วันที่จำเลยรับเงินมาจนกว่าจะใช้เงินเสร็จ แต่ไม่ให้เกินต้น แลให้ใช้ค่าขุดคลองอีก ๕๐๐ บาท เพราะโจทย์ขุดโดยเชื่อถือสัญญาแลได้รับอนุญาตจากจำเลยให้ขุด แต่เงินกำไรที่จะขายที่รายนี้ได้ ซึ่งโจทย์ขอมานั้นโจทย์สืบไม่สมให้ยกเสีย
