แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บุตร์ ซึ่งเป็นผู้เยาว์อยู่ในความปกครองของมารดาในระวางที่บิดาวิกลจริตนั้นมารดามีอำนาจเป็นผู้แทนบุตร์ในการกู้เงินมาเลี้ยงรักษาผู้เยาว์ได้ ซึ่งผู้เยาว์ต้องรับผิดชอบ
ย่อยาว
ได้ความว่า บิดาเด็กหญิงเล็กวิกลจริตเมื่อปลายปี พ.ศ.๒๔๗๒ ตั้งแต่พ.ศ. ๒๔๗๓ จนกระทั่งผู้ร้องได้เป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงเล็ก เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๕ เด็กหญิงเล็กอยู่ในความปกครองของนางเลื่นมารดาฐานะของมารดาไม่สมบูรณ์พอจะเลี้ยงรักษาเด็กหญิงเล็กเมื่อวันที่ ๒๑/๕/๗๔ มารดาได้พาเล็กหญิงเล็กมาทำสัญญากู้เงินโจทก์ ๑๖๐ บาท โดยมารดาลงชื่อกู้ในฐานะเป็นผู้แทนโดยชอบธรรม และบอกโจทก์ว่าจะเอาไปเลี้ยงดูเด็กหญิงเล็ก โจทก์เชื่อเช่นนั้น ภายหลังโจทก์ฟ้องคดีเรียกเงินกู้จากเด็กหญิงเล็กโดยนางเลื่อนมารดาเป็นผู้แทนชนะคดีแล้วจึงยึดทรัพย์รายนี้ ผู้ร้องซึ่งเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงเล็กขัดทรัพย์
ศาลเดิมฟังว่ามารดากู้มาใช้ส่วนตัวหาใช่เพื่อประโยชน์แก่เด็กหญิงเล็กโดยตรงไม่ จึงไม่ผู้พันทรัพย์ของเด็กหญิงเล็กให้ถอนการยึด
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อที่ว่ามารดากู้ไปใช้ส่วนตัวและสมยอมนั้น ผู้ร้องสืบไม่ได้ และเห็นว่าข้อที่บิดาเด็กหญิงเล็กมีชีวิตร์อยู่ ไม่ตัดอำนาจมารดาไม่ให้เป็นผู้แทนบุตรซึ่งเป็นผู้เยาวในการกู้เงินมาเลี้ยงรักษาผู้เยาว์และข้อเท็จจริงก็ส่อว่า โจทก์ได้ให้กู้ไปโดยสุจริต ไม่รู้ว่านางเลื่อนมารดาเอาไปใช้ส่วนตัวจึงพิพากษายกคำร้องขัดทรัพย์ ยืนตามศาลอุทธรณ์
