แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จับจองทำเปนที่บ้าน ที่สวน ละทิ้ง
ย่อยาว
จำเลยได้มีใบเหยียบย่ำสำหรับที่ดิน ๒ แปลงตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๖๐ จำเลยได้ล้อมรั้วปลูกบ้านเรือนและปลูกต้นมะพร้าว ๑๐๐๐ กว่าต้น มะม่วง น้อยหน่า ต้นตาล กอไผ่ กล้วย และ พรรณไม้อื่น ๆ จนเกือบเต็มเนื้อที่ จำเลยอยู่มาได้ ๓ – ๔ ปี ก็ต้องไปจากที่ เพราะภรรยาป่วยภายหลังภรรยาตาย จำเลยก็ไปค้าขายเสียที่อื่นแต่ยังคงเวียนมาดูที่ดินนั้นบ้าง ต่อมาไฟไหม้เรือนและต้นไม้เปนอันตรายไปบ้าง
ปัญหาจึงมีว่า ฝ่ายโจทก์จะมีสิทธิขอจับจองที่รายนี้ และขับไล่ จำเลยได้หรือไม่
ศาลล่างทั้ง ๒ เห็นว่า ใบเหยียบย่ำของจำเลยขาดอายุความ โจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำจากอำเภอภายหลัง มีสิทธิดีกว่า จำเลย ให้ขับไล่
จำเลยฎีกาเปนปัญหากฎหมายว่า ที่ดินเปนที่บ้านที่สวน จำเลยละทิ้งยังไม่ถึง ๙ ปี ยังไม่ขาดกรรมสิทธิ์
ฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยได้ทำลงไปโดยตั้งใจจะอยู่กินในที่นั้นที่เดียว และที่ดินได้เปลี่ยนสภาพเปนที่บ้านสวนแล้ว ต้องถือเกณฑ์ละทิ้ง ๙ ปี ๑๐ ปี เปนหลักวินิจฉัยถึงการขาดกรรมสิทธิ์ โจทก์จะขอจองทับที่ของคนอื่นไม่ได้ ให้ยกฟ้อง
