แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำพิพากษาซึ่งมีคำวินิจฉัยให้ลดโทษฐานปราณีให้จำเลยแต่ศาลหลงลืมมิได้หักลดโทษให้ตรงกับความเป็นจริงนั้นศาลมีอำนาจแก้ไขข้อผิดพลาดหลงลืมนี้ให้ถูกต้องได้
ย่อยาว
คดีนี้ศาลพิพากษาลงโทษให้เพิ่มโทษและลดโทษให้แก่จำเลยแต่มิได้คิดหักส่วนที่ลดโทษให้แก่จำเลย คำพิพากษาถึงที่สุดแล้วต่อมาศาลชั้นต้นจึงจดรายงานพิจารณาคิดโทษลดให้แก่จำเลยโจทก์อุทธรณ์ว่าศาลชั้นต้นแก้ไขคำพิพากษาที่ถึงที่สุดแล้วไม่ได้ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาว่าศาลแก้ลดอัตราโทษดังนี้ ไม่ใช่แก้ถ้อยคำที่เขียนผิดพลาด แต่เป็นการแก้คำพิพากษาที่ขัดกับ ป.วิ.อาญา ม.๑๙๐
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามคำพิพากษาเดิมเห็นขัดว่า ยังไม่มีการลดโทษให้ตามคำวินิจฉัย จะว่าเขียนคำบังคับผิดไปก็ได้ ซึ่งโจทก์ทราบแล้วก็ไม่คัดค้านในการที่ศาลจะแก้ใหม่ให้ถูกต้อง ตาม ป.วิ.อาญา ม.๑๙๐ มิได้ระบุบอกหรือมีความห้ามไว้ว่า ถ้อยคำที่ผิดพลาดข้อไหนแก้ได้หรือไม่ได้ประการใด จึงน่าจะทำได้ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๔๓ ป.วิ.แพ่ง และเมื่อพิเคราะห์เทียบเคียงดูแล้ว ก็เห็นเด่นชัดว่า ข้อที่แก้ไขมิได้กลับแก้คำวินิจฉัยในคำพิพากษาเดิม หากแต่แก้คำบังคับที่ผิดพลาดให้ถูกต้อง ย่อมทำได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๐ จึงพิพากษายืน
