แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ กับพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว มิใช่เป็นกฎหมายที่ใช้แทนหรือขัดกันเพราะพระราชบัญญัติฉบับแรกมีความมุ่งหมายเพื่อให้มีเครื่องอุปโภคบริโภคและสิ่งของต่างๆ เพียงพอแก่ความต้องการของประเทศส่วนความมุ่งหมายแห่ง พระราชบัญญัติฉบับหลังมีเพียงแต่สำรวจและห้ามกักกันข้าว เมื่อมีการกระทำฝ่าฝืนประกาศที่ออกตามอำนาจในพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ ก็ต้องใช้พระราชบัญญัตินี้บังคับ จะนำพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าวมาใช้บังคับแทนไม่ได้
ย่อยาว
ได้ความว่า จำเลยมีข้าวเปลือกเกินกว่า 50 ถัง ไม่ไปแจ้งปริมาณและสถานที่เก็บต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ภายในกำหนด 7 วัน ตามประกาศซึ่งได้ออกโดยอาศัยอำนาจในพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ในเรื่องเกี่ยวกับข้าวนั้น ต้องบังคับตามพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าวซึ่งออกภายหลังและกำหนดเวลาให้แจ้งปริมาณข้าวที่มีไว้ไม่น้อยกว่า 15 วัน จำเลยจึงไม่ผิดพิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ 2488 กับพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มิใช่เป็นกฎหมายที่ใช้แทนกันหรือขัดกัน เพราะพระราชบัญญัติฉบับแรกมีความมุ่งหมายเพื่อให้มีเครื่องอุปโภคบริโภค และสิ่งของต่าง ๆ เพียงพอแก่ความต้องการของประเทศ ส่วนความมุ่งหมายแห่งพระราชบัญญัติฉบับหลัง มีเพียงแต่สำรวจและห้ามกักกันข้าว เมื่อจำเลยฝ่าฝืนประกาศซึ่งออกตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ ก็ต้องบังคับตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ จะเอาพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าวมาบังคับแทนไม่ได้ จึงพิพากษากลับให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
