แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยที่ 1 ในฐานะตัวการรับผิดในการกระทำของตัวแทน โดยฟ้องว่าจำเลยที่ 1 เชิดและยินยอมให้จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทน ไปซื้อเชื่อสินค้าจากโจทก์แล้วค้างชำระค่าสินค้าเหล่านั้น แม้ทางพิจารณาจะฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 ได้เชิดและยินยอมให้จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนแต่เมื่อได้ความว่า ซ. ซึ่งเป็นลูกจ้างและตัวแทนของจำเลยที่ 1 ได้ซื้อเชื่อสินค้าจากโจทก์แทนจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 ในฐานะตัวการย่อมต้องรับผิดค่าสินค้าต่อโจทก์ ไม่ถือว่าเป็นเรื่องนอกฟ้องนอกประเด็น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนธันวาคม 2513จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างบูรณะทางหลวงสายตราด-แหลมงอบได้เชิดและรู้เห็นยินยอมให้จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของตนไปซื้อเชื่อน้ำมันชนิดต่าง ๆน้ำกรด น้ำกลั่น จากโจทก์ไปใช้ในการสร้างทางสายดังกล่าวเดือนละหลายครั้งจำเลยที่ 2 ได้ชำระเงินให้โจทก์บ้างแล้ว ยังค้างอยู่อีกเป็นเงิน 100,084 บาทปรากฏตามสำเนาเอกสารหมาย 2,3 ท้ายฟ้อง โจทก์ทวงถามแล้ว จำเลยที่ 2ขอผัดเรื่อยมาโจทก์ให้ทนายความมีหนังสือทวงถามไปยังจำเลยที่ 1 ซึ่งได้รับหนังสือของทนายความของโจทก์แล้วตามสำเนาเอกสารหมาย 4,5 ท้ายฟ้องขอให้ศาลพิพากษาบังคับจำเลยที่ 2 ชำระเงิน 100,084 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็คครึ่งต่อปีนับแต่วันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2514 ถึงวันฟ้อง เป็นเงินดอกเบี้ย 2,814.86 บาท และถัดจากวันฟ้อง จนกว่าจำเลยที่ 2 จะได้ชำระเงินให้โจทก์เสร็จ ถ้าจำเลยที่ 2 ไม่ชำระ ก็ให้จำเลยที่ 1 ชำระแทน
จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำเลยที่ 1 ไม่ได้เชิดจำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนของจำเลยที่ 1 ไปซื้อเชื่อสินค้าจากโจทก์ดังฟ้อง จำเลยที่ 2 เป็นผู้รับเหมาช่วงงานสร้างทางตามฟ้องไปจากจำเลยที่ 1 โจทก์ทราบฐานะแท้จริงของจำเลยที่ 2 อยู่แล้ว และจำเลยทั้งสองไม่ได้เป็นหนี้โจทก์ตามเอกสารหมาย 2, 3 ท้ายฟ้อง
จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว วินิจฉัยว่าโจทก์นำสืบพยานว่า จำเลยที่ 1เป็นผู้สั่งซื้อน้ำมันชนิดต่าง ๆ ไปจากโจทก์ และชำระหนี้บางส่วนให้โจทก์แล้ว จึงไม่สมฟ้องซึ่งเป็นเรื่องตัวการตัวแทนไม่จำเป็นต้องวินิจฉัยประเด็นเรื่องอื่น พิพากษายกฟ้อง ค่าฤชาธรรมเนียมกับค่าทนายความเป็นพับ
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์สืบพยานฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 ได้เชิดและยินยอมให้จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนไปซื้อเชื่อน้ำมันชนิดต่าง ๆ และสิ่งของจากโจทก์ คดีกลับได้ความว่านายเซียะซึ่งเป็นลูกจ้างและตัวแทนจำเลยที่ 1ได้ซื้อเชื่อน้ำมันและสิ่งของ แล้วชำระหนี้ให้โจทก์แทนจำเลยที่ 1ทั้งสิ้นเมื่อโจทก์ฟ้องคดีเรื่องนี้ขอให้จำเลยที่ 1 ในฐานะตัวการรับผิดในการกระทำของตัวแทน แม้จะฟังไม่ได้ว่า จำเลยที่ 2 เป็นตัวแทนเชิดของจำเลยที่ 1ดังกล่าว แต่เมื่อฟังได้ว่านายเซียะลูกจ้างจำเลยที่ 1 ได้ซื้อเชื่อน้ำมันและสิ่งของจากโจทก์แทนจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 ในฐานะตัวการย่อมต้องรับผิดต่อโจทก์ไม่ถือว่าเป็นเรื่องนอกฟ้องนอกประเด็น
คดีฟังได้ตามข้อนำสืบของโจทก์ว่าจำเลยที่ 1 ยังเป็นหนี้โจทก์ 100,084บาท จำเลยที่ 1 ผิดนัดแต่วันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2514
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ เป็นว่าให้จำเลยที่ 1 ชำระเงิน100,084 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันที่ 13กุมภาพันธ์ 2514 ไปจนกว่าจำเลยที่ 1 จะได้ใช้เงินให้โจทก์เสร็จ นอกจากที่แก้นี้แล้ว ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
