แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเช่าและค่าเสียหาย คำนวนถึงวันฟ้อง+เห็นสมควร ศาลจะพิพากษา+ค่าเช่าหรือค่าเสียหาย+ได้ชำระเสร็จตามคำพิพากษา +ป.วิ.แพ่ง ม.142(4) ให้อำนาจศาลไว้สำหรับจะบังคับ+ศาลเห็นสมควรเท่านั้น ถ้ามีกรณีเห็นไม่สมควร ศาลก็ย่อมมีอำนาจบังคับให้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ให้บริษัทโอกูระ จำกัด สัญชาติญี่ปุ่น เช่าบ้านของโจทก์อยู่ ต่อมามี พ.ร.บ.ว่าด้วยการกักคุมตัวและควบคุมกิจการ หรือ ทรัพย์สินของบุคคลที่เป็นศัตรูต่อสหประชาชาติ ๒๔๘๘ ออกใช้กิจการและทรัพย์สินของบริษัท โอกูระ จำกัด ได้ตกอยู่ในความครอบครองและควบคุมของจำเลย ๆ ได้เข้าควบคุมบ้านเช่าของโจทก์ แล้วได้ปล่อยหรือยินยอมให้สหประชาชาติเข้าครอบครองสืบต่อมาจนวันฟ้องค้างค่าเช่าโจทก์ ๙ เดือน จึงฟ้องขอให้จำเลยชำระค่าเช่าที่ค้างและเดือนต่อ ๆ ไป จนกว่าสัญญาเช่าจะสิ้นสุดลงตาม ก.ม.
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระค่าเช่าค้าง ๙ เดือนพร้อมทั้งดอกเบี้ย
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ขอให้จำเลยชำระค่าเช่าสำหรับเดือนต่อไปอีกเดือนละ ๖๐๐ บาท
ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ป.วิ.แพ่ง ม. ๑๔๒(๔) นั้น ศาลจะพิพากษาให้ชำระค่าเช่าและค่าเสียหาย จนถึงวันที่ได้ชำระเสร็จตามคำพิพากษาก็ได้ แต่บทบัญญัติที่ว่านี้ก็ให้อำนาจศาลไว้สำหรับจะบังคับให้เมื่อศาลเห็นสมควรเท่านั้น แต่คดีนี้จำเลยก็ได้ให้การและนำสืบว่า จำเลยมิได้ครอบครองทรัพย์สินที่เช่าแต่อย่างใดเลย ที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยต้องรับผิดต่อโจทก์ เนื่องจากบทบัญญัติแห่ง พ.ร.บ.ว่าด้วยการกักคุมตัวและควบคุมกิจการ หรือ ทรัพย์สินของบุคคลที่เป็นศัตรูต่อสหประชาชาติ ๒๔๘๘ และให้จำเลยรับผิด ถึง ๙ เดือนตามฟ้อง ก็เพราะจำเลยมิได้ให้การต่อสู้คัดค้านคำฟ้องเป็นประเด็นอย่างใดต่างหากอีกเท่านั้น จึงเห็นว่าที่ศาลล่างมิได้พิพากษาให้จำเลยต้องรับผิดชำระค่าเช่าต่อจากวันฟ้องมานั้น เป็นการสมควรแล้ว ให้ยกฎีกาโจทก์ โดยพิพากษายืน
