แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เช็คมีชื่อผู้สลักหลังหลายคน ผู้สลักหลังแต่ละคนย่อมมีความรับผิดตาม ป.พ.พ. มาตรา 989, 914, 959, 967. เมื่อนำเช็คไปขึ้นเงินไม่ได้ ผู้สลักหลังคนใดคนหนึ่งย่อมเป็นผู้เสียหายที่จะดำเนินการร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 ได้.
วันออกเช็คตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 (2) (3) คือ วันที่ลงในเช็คนั้น
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ออกเช็คธนาคารไทยพาณิชย์ ๑ ฉบับ สั่งจ่ายวันที่ ๘ กรกฎาคม ๒๔๙๘ จำนวนเงิน ๕๐,๐๐๐ บาท ให้แก่นางประนอ ดุลนัย ถึงกำหนดวันจ่ายเงิน นางประนอไปเบิกเงินธนาคารปฏิเสธไม่จ่ายเงินเนื่องจากจำเลยสั่งห้ามไว้ และจำเลยไม่มีเงินเพียงพอ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓
่จำเลยให้การว่า ได้ออกเช็คให้นางประนอจริง แต่ต่อสู้ว่าไม่ต้องรับผิด และนางประนอไม่ใช่ผู้เสียหาย
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดการจากใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ ให้จำคุก ๖ เดือน คำให้การมีประโยชน์แก่ทางพิจารณา ลดให้ ๑ ใน ๓ จำคุก ๔ เดือน และให้รอการลงโทษจำคุกไว้ ๒ ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน แต่มีผู้พิพากษานายหนึ่งทำความเห็นแย้งว่า ควรพิพากษายกฟ้อง
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เช็ครายนี้มีผู้สลักหลังคือ นางประนอนายพิภพและนายอาร์จัง ดังนางประนอย่อมมีความผิดตา ป.พ.พ. มาตรา ๙๘๙, ๙๑๔, ๙๕๙, ๙๖๗ เมื่อนำเช็คไปขึ้นเงินไม่ได้ นางประนอจึงเป็นผู้เสียหายตามกฎหมายที่จะร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีอาญาได้
วัตถุประสงค์อันแท้จริงของการลงวันล่วงหน้าในเช็ค เป็นการผ่อนกำหนดเวลาชำระหนี้ของผู้สั่งจ่าย ซึ่งหมายความว่า วันที่ลงในเช็คนั้น เป็นวันถึงกำหนดที่จะต้องชำระเงินคืน สำหรับผลแห่งเช็คตามกฎหมายนั้นมีว่า ธนาคารต้องจ่ายเงินโดยพลันเมื่อถูกทวงถาม (ป.พ.พ. มาตรา ๙๘๗) ฉะนั้น เมื่อวันที่ ๘ กรกฎาคม ๒๔๙๘ ซึ่งเป็นวันที่ลงในเช็คคือวันออกเช็คของจำเลย เงินฝากของจำเลยมีไม่พอจ่ายตามจำนวนในเช็ค โดจำเลยไม่มีข้อแก้ตัวที่จะฟังได้แต่ประการใด กรณีก็เข้ามาตรา ๓ (๒) (๓)
พิพากษายืน
