แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เจ้าของรถม้ารับเงินค่าเสียหายจากฝ่ายเจ้าของรถยนตร์ที่ขับชนรถม้า และเครื่องเรือนของผู้อื่นที่ตนรับจ้างบรรทุกเสียหาย โดยรู้ดีว่าเงินทดแทนค่าเสียหายนั้นเป็นส่วนของเจ้าของเครื่องเรือนด้วย ส่วนหนี่งดังนี้ ถือว่าเจ้าของรถม้ารับแทนเจ้าของเครื่องเรือนด้วยจึงก่อให้เกิดหน้าที่ที่จะต้องนำเงินนั้นส่งแก่เจ้าของเครื่องเรือน เมื่อไม่ส่งหรือไม่ยอมให้ก็เป็นการโต้แย้งสิทธิตาม ป.วิ.แพ่งมาตรา 55 โจทก์ฟ้องร้องได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้จ้างรถม้าของจำเลยบรรทุกเครื่องเรือน ระหว่างทางได้ถูกรถของกองทัพอังกฤษในประเทศไทยชน เป็นเหตุให้รถม้าและทรัพย์ของโจทก์เสียหาย ต่อมาจำเลยได้รับเงินค่าเสียหายจากกองทัพอังกฤษในประเทศไทย ๕๐๐ บาทเป็นค่าล่าเสียหาย สำหรับเครื่องเรือนของโจทก์ ๒๐๐ บาท โจทก์ขอรับเงิน ๒๐๐ บาท จำเลยไม่ไห้ จึงฟ้องขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลช้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน ๒๐๐ บาทแก่โจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ในการรับเงินจากกองทัพอังกฤษ จำเลยรู้ดีว่าเป็นค่าเสียหายอันเป็นส่วนของโจทก์ ๒๐๐ บาท การที่จำเลยรับจึงเป็นการรับแทนโจทก์ เมื่อไม่ส่งหรือไม่ยอมให้ ก็เป็นการโต้แย้งสิทธิตามประมวลวิธีพิจารณาความแห่งมาตรา ๕๕ โจทก์ฟ้องร้องได้ จึงพิพากษายืน
